Goede-doelen-gedoe

Goede doelen zijn goed. Er is niks mis mee. Er is wel iets mis met de manier waarop goede doelen tegenwoordig hun donateurs proberen te werven. Waar er eerst nog een vriendelijke vrijwilliger op straat of aan je voordeur met een collectebusje stond te rammelen, word je nu overvallen door een eskadron van goede doelen guerrilla’s die door middel van keiharde acquisitie nog maar één ding van je willen: jouw handtekening onder een doorlopende machtiging.
In de stad stellen ze fuiken op. Ik besef pas dat ik er weer ben ingelopen, als ik volledig omsingeld ben door een clubje van dezelfde bodywarmers. Een joviale begroeting, en dan volgt de aanval op mijn gemoed. Of ik wel weet hóeveel kinderen ik van de vreselijkste ziektes kan redden, waterputten kan laten bouwen, indianenstammen kan leren lezen, en dat met slechts vijf euro per maand!
Getroffen door zoveel zieligs wil ik wel een donatie doen, maar dat kan alleen via een maandelijkse incasso. Die ik natuurlijk heel makkelijk stop kan zetten! Wat ik vervolgens uiteraard maanden en soms jaren vergeet. En dat is precies wat het goede doel graag wil.
Tot mijn banksaldo aangeeft dat ik een beetje ben doorgeslagen met mijn donaties. Dan blijkt het stopzetten van die incasso helemaal niet zo makkelijk als de bodywarmer beweerde! Je moet namelijk gaan bellen. En dat is geen gezellig gesprek met een begripvolle medewerker. De goede doelen mevrouw doet er namelijk álles aan om me nogmaals te overtuigen van het enorme belang van mijn maandelijkse vijf euro. Oftewel: je bent een verschrikkelijk mens als je ons in de steek laat. Ze sist nog nét niet: ‘Karma is a bitch mevrouw.’ Ze wil de reden van mijn besluit weten.‘Dat is persoonlijk’ zeg ik. Want ik voel bepaald geen klik met de mevrouw. ‘Of ik dat toch even wil toelichten?’
‘Omdat mijn huis getroffen is door een tsunami en ik met mijn zes kinderen op blote voetjes in een lekkende bungalowtent woon en we leven met zijn allen op één zak droge spliterwten per week.’
‘Maar u mag natuurlijk ook altijd een lager bedrag doneren hoor!’
Mocht je toch stand weten te houden tegenover de pitbull aan de telefoon, dan volgen er nog maandenlang mailtjes, brieven en telefoontjes met het verzoek om vooral je zeer betreurenswaardige keuze te heroverwegen.
Tegen die tijd ben je bij mij al lang geen goed doel meer, maar een enorme irritatiefactor.
Daarom weiger ik nu elk verzoek om een donatie, tenzij die in een collectebusje of per eenmalige overschrijving mag…