Een ode aan de Blote Voeten Man

Op Houten Centraal stapt hij altijd in om 10 voor half negen. Een man van gemiddelde leeftijd met waarschijnlijk een gemiddelde baan waarmee hij een gemiddeld salaris verdiend. Maar deze man heeft iets bijzonders, iets fascinerends. Hij loopt namelijk altijd op blote voeten. Altijd. En ík ben daar stinkend jaloers op. Zeker toen ik net uit Kenia kwam waar ik 6 maanden lang op blote voeten had gelopen. Dus ik zit daar in de trein met voeten die roepen om frisse lucht en ruimte en dan stapt deze man binnen. Vrij en vrolijk dartelen zijn tenen in de ruimte. Jubeltenen is het enige woord wat in aanmerking komt voor zijn tenen! Zijn voeten trekken lage neuzen (lees: tenen) naar al die lijdende voeten in bedompte schoenen.

Ik vind het fascinerend en moet mezelf toespreken om niet de hele tijd naar deze man te staren, want staren naar mensen word als volwassene niet echt meer gewaardeerd. Kinderen mogen dat nog tot een bepaalde leeftijd, want dan is dat nog een soort van schattig als een kleuter je met open mond van top tot teen ongegeneerd bekijkt, maar als een volwassene dat doet dan roept dat vaak gevoelens van onbehagen op.

Ik vraag mij af of deze man getrouwd is. En of zijn vrouw iedere ochtend zuchtend zegt: ‘Schat, doe nou eens normaal en trek schoenen aan.’ Waarop hij dan met een sacherijnig gezicht een betoog begint over wie bepaald wat normaal is en over de slaaf zijn van de maatschappelijke norm. Waarop vrouwlief met een vermoeiend gebaar manlief in het gelijk stelt omdat het veel te vroeg is voor deze discussie of omdat het spitsuur is in huize Blote Voeten Man of omdat ze ongesteld is of om wat voor reden dan ook. En zouden zijn kinderen zich doodschamen voor hun vader die op blote voeten in zijn nette pak aan het schoolhek staat?

Maar misschien niks van dit alles. Misschien heeft de Blote Voeten Man wel een Blote Voeten Vrouw en hebben ze samen twee Blote Voeten Kinderen. En laat een ‘3 halen, 1 betalen’ reclame van de Scapino hun wel volledig koud. Zouden ze ook van nudistencampings houden, want ik kan mij voorstellen dat als je je voeten zoveel vrijheid geeft dat je dan ook de rest van je lichaam graag bevrijd van knellende kleding om het lekker in volle glorie te laten floreren.

Dan klinkt uit de speakers van de sprinter: ‘Het volgende station is Utrecht Centraal. Station Utrecht Centraal.’ En in de meute hollen Blote Voeten Man en ik naar onze bestemming.