BELGISCHE TOESTANDEN

In Belgie is een rel gaande over uitspraken van een katholieke bisschop. Hij wil dat zich katholiek noemde ziekenhuizen, scholen en andere instituties, zich houden aan de katholieke moraalregels. Dat betreft dan zaken als abortus, euthanasie, pleegkinderen, homosexualiteit, huwelijk, kunstmatige bevruchtingen etc. Het halve land valt nu over de man heen, want er zijn nogal wat instellingen die zich katholiek noemen, terwijl het volk al lang is ontkerstend en ontketend. En toch kan ik de bisschop niet anders dan gelijk geven: als je jezelf katholiek (of van welke andere richting ook) noemt, dan schept dat verplichtingen, en kun je niet roepen dat het slechts een betekenisloze formule is vanuit een nabij verleden. Braziliaanse koffie dient uit Brazilie te komen, en rooms onderwijs wordt geinstrueerd vanuit Rome. Waar anders hebben we vrijheid van godsdienst, meningsuiting, en organisatie voor?

Als je wordt opgenomen in een katholiek ziekenhuis, of je je kind naar een katholieke (protestantse/joodse/islamitische) school laat gaan, moet je ervan uit (kunnen) gaan dat je daar te maken krijgt met de achterliggende moraal uit de respectievelijke richting. Dus als je verkracht bent en daarom een abortus wil, moet je daarvoor niet zijn in een katholiek instituut, want de kerk is tegen abortus, dat is algemeen bekend, en de bisschop gaat daar dus over. De man doet niet anders dan de richtlijnen van het instituut waaraan hij leiding geeft opvolgen en handhaven. Dat is zijn goed recht, zijn verplichting, en gewoon zijn werk.

Toen mijn moeder stierf in het katholieke St. Franciscus Gasthuis in Rotterdam, was ik pisnijdig omdat ze ‘vergeten’ waren op het kritieke moment er een priester bij te halen, die ze notabene in vaste dienst hebben voor dit soort akkefietjes.

Het probleem zit hem in het feit dat men in Belgie de koe niet bij de horens durft te vatten, en het bestaan van instellingen voor algemeen gebruik niet in overeenstemming brengt met de huidige bevolkingsopbouw. Er dient dus op grote schaal afscheid te worden genomen van al die religieuze instituties; die dienen zich ofwel te schikken in de regels van hun zelfgekozen achtergrond, dan wel daarvan afscheid te nemen en over te stappen naar een neutrale ondergrond. Er is geen tussenweg!