Acheruitzicht

Razend langs de achtertuinen van Nederland zit ik in de trein, onderweg naar huis. Men zou kunnen zeggen dat ik in de verkeerde richting ben gezeten. Maar ook al wordt deze richting als verkeerd bestempeld geef ik er desondanks de voorkeur aan. In het geval dat ik de trein neem zoek ik altijd netjes naar een achterwaartse zitplaats naast het raam. Ik zal uiteenzetten waarom: Als men in tegenovergestelde richting van de koers is gezeten, raakt hij vanwege het zichtsveld pas bekend met de wereld naargelang zij hem passeert. Men is onbewust van dat wat komen gaat. Dit gebrek aan vooruitzicht is waarom ik de voorkeur geef aan achteruit zitten. Ik heb geen begrip voor mensen die dienen te weten wat de tijd zal brengen. Kennis van de toekomst verontrust mij enkel, het brengt mij ongemak. Waarom? Ik weet het niet. Het maken van een afspraak doet mij al beperkt voelen, het voelt alsof mijn vrijheid wordt ontnomen. Waarom toch, waarom stoort dit mij zo? Ben ik de enige? Heeft niet iedereen vrees voor wat in het verschiet ligt?

Denderend over het spoor vraag ik me af wat de goede richting is.