Zieke geesten

Gebrainwashte jongeren schieten om zich heen. Zieke geesten nemen levens van onschuldige mensen. Wat zou er in hun hoofd omgaan? Waarom? Deze vraag houd mij bezig. Denken ze dat ze dan in de hemel komen? Dat ze als held worden gezien? Wat is het dat ze drijft om mensen van het leven te beroven. Waarschijnlijk is het ze van kinds af aan al geleerd, weten ze het zelf niet eens. Doen gewoon wat ze denken dat moet.

Zouden ze zelf wel eens gedacht hebben dat het niet goed is wat ze doen? Zouden ze wel eens liefde ervaren hebben? Wat dachten ze toen ze om zich heen schoten, mensen neer zagen vallen, zagen gillen en schreeuwen, bloedend wegkruipen, volledig in paniek, angst voor JOU. Wij krijgen kippenvel en tranen bij het zien van gruwelijke beelden op een scherm, hoe verschrikkelijk zou dat in het echt zijn? Wat gebeurt er in zo’n gestoord hoofd?

Zouden ze na hun geboorte bij hun moeder weggehaald zijn? Zouden de moeders net zo vol haat zitten als zij? Zouden ze nooit verliefd zijn geweest? Nooit een warme knuffel hebben gekregen? Nooit genoten hebben van de zon? Zouden ze zijn geslagen, uitgescholden, gehaat? Hoe kom je tot zo’n punt dat je zonder gevoel mensen kunt afslachten?

Zouden er mensen zijn geweest die geprobeerd hebben om ze om te praten, om niet te gaan? Zouden ze getwijfeld hebben? Zouden ze zich trots voelen? of juist verdrietig? Zouden familieleden stiekem smeken om het niet te doen? Voelden ze zich gedwongen of kwam het uit hun eigen hart?

Het antwoord zullen wij waarschijnlijk nooit weten, het zou ook niets oplossen. Niets kan oplossen wat er is gebeurd. Niets brengt de slachtoffers terug.

Ik hoop voor de nabestaanden dat ze zich door deze verschrikkelijk periode kunnen heen worstelen. Dat ze niet zoals de terroristen vol gaan zitten met bittere haat en wraakgevoelens. Dat de liefde ze sterker zal maken en samen zal brengen.

De pijn zal nooit verdwijnen, maar haat en verbitterdheid maken de pijn wel intenser.
Ik wens de nabestaanden ontzettend veel kracht en liefde.