Wij zijn bang!

Het is maandagavond, ik kom thuis van mijn stage en moet nog even boodschappen doen. De Albert Heijn is dicht, verbouwing, dus ik loop naar de Aldi 100 meter verderop. Ik was bijna bij de ingang toen een mevrouw met een man van de beveiliging naar buiten kwam. “Hij kwam hier aanfietsen, zette een tas neer en fietste weg”, zei de vrouw. Een bom, is het eerste wat ik dacht. Een gedachte die nergens op gebaseerd was, enkel angst. Even aarzelde ik, maar die tas was nergens te bekennen, ook niet de fietser, dus ik ging gewoon naar binnen om boodschappen te doen.

Deze gebeurtenis zette me toch aan het denken, hoe zo een kleine actie al zo een reactie kan veroorzaken. Dat mijn eerste gedachte zo een extreme vorm aan nam, terwijl daar geen logica achter zat. Wie wil nou een aanslag plegen op de Aldi, waar vijf mensen binnen zijn, terwijl 50 meter verderop een veel drukkere Emté ligt! Nee. Het was geen logische gedachte, eerder eentje geboren uit angst.

Hoe kan het ook anders! Al dat nieuws over de IS, over hoe de terroristische dreiging ‘hoger dan ooit’ is. Natuurlijk krijgen we dan bange reacties als we een achtergelaten tas zien op het station. Die arme meneer of mevrouw die de tas was vergeten baalt er al genoeg van. Moet je je voorstellen hoe die zich voelt zodra hij hoort dat het hele station is afgesloten, geëvacueerd en dat de EOD ter plaatsen is!

Natuurlijk, met het huidige dreigingsniveau moet zo’n vergeten tas nou eenmaal veiliggesteld worden. Het zou maar eens echt een bom zijn! Gelukkig is dat tot dusverre niet het geval geweest, maar toch lijkt het alsof de terroristen aan het winnen zijn. Dat terwijl ze helemaal niets hier in Nederland gedaan hebben, geen aanslag in ieder geval.

Politici verzekeren ons ervan dat we terrorisme niet laten overwinnen, dat we er alles aan doen om de terroristen te stoppen. Militairen worden richting het Midden-Oosten gestuurd om samen met Amerika en andere landen de terroristen te bestrijden. Echter terwijl ze daar bezig zijn met vechten tegen terroristen, vergeten ze dat er hier in Nederland ook nog iets gedaan moet worden. Want de oorlog die we hier verliezen is geen ‘normale’ oorlog. Nee, wij verliezen de psychologische oorlog. Want we willen het misschien niet toegeven, maar wij Nederlanders, wij zijn bang.