Walk 2 Death

Ooit 3.5 u gelopen, non-stop? Wandeling naar Delft. Vanaf Rotterdam. 12k. Niet ver. Klonk romantisch, niet kaarsen/chocolade, maar zwarte vlag en eindeloze zee. Die dag deden we het. Vroeg afgesproken. Sammy tegen Dean: ’Men vroeg, is het verstandig om naar buiten te gaan? Gaat Dean er zijn? Ik zei tegen hen, maak je geen zorgen, hij is er. We gaan het doen.’ ‘Gekke jongen. Doet altijd gekke dingen.’ Het was koud, voelde kouder. Wind hielp niet. Windkracht 4. Voelde als het broertje van een orkaan, die aandacht’s frustraties uitblies. We kregen genoeg aandacht van de wind. Regen werd intenser. Die dag viel 40 mm in heel Nederland. Jaarlijks valt er in het land 400 mm. Ja. Het was alsof regen en wind een illegitieme liefdesbaby hadden verwekt, die overal uitkrees en defeceerde, onder andere in ons gezicht. Zeer storend en vochtig. Gezegde: ‘Een helse reis wordt korter met het juiste gezelschap.’ Wie dat zei wist niet van dit, daar en die dag. Dean vertelde over zijn favoriete autoreclame. Regen dook in Sammy’s mond: ’Het.. in..regen..mond.’ Sporadisch was er een busstop langs de weg. Sammy wees, vroeg dan aan Dean of ze moesten stoppen. Dean keek niet naar Sammy. Sammy wist. Ze lachten. Schaterend de regen in. Einde van Butch and Sundance. Raindance. Werkploeg zat te graven. Gozer:’Lekker weertje?’ Dean zei niets. Sammy zonnig:’Excellente dag voor een wandeling.’ Benen verzuurd. Broekpijpen en schoenen, de onderkant van de Titanic was minder nat. Jas was zo nat dat het niet uitmaakte of je het dichtdeed. Dean deed zijn jas dicht. Er was een astronomische plas. Sammy liep om. Dean niet. Water was. Busstop. Onderkoeling. Sammy zingt altijd over zijn zonabsorberende-Clark-Kent-handen. Vandaag was kryptoniet. Dean vond dat amusant. Dean’s handen hadden de kleur van lingerie van zijn favoriete Victoria Secret modellen. Niet echt amusant. Sammy verloor het gevoel in zijn ledematen. Dean’s handen tintelden gelukkig alleen. Dean deelde militaire survival oppep elite training verhalen. Sammy wilde antwoorden. Water hield hem in een nekgreep. Langs de snelweg. Sammy:’Halverwege?’ Dean:’Ben je gek? Bord.’ Delft 8 km. Dean:’Ken je Walking Dead.’ Sammy:’Nee.’ Dean: ‘Dit is geen walk to delft’. Tegelijk: ‘Walk 2 death.’ Na dit ongeval bemachtigde Dean een PhD in onderkoelingsleer en Sammy hoorde dagelijks nasuizingen van wind. Droog, warm en binnen. 3.5 u later. Sammy: ’Google zegt, het duurt 1.5 u.’ Dean: ’Bullshit.’ Sammy tegen iemand anders: ’Had je meegewild?’