Versleten en vergeten

We worden allemaal ouder. Dat is prima en het kan heel mooi zijn, zeker als dat in goede gezondheid mag gebeuren. Helaas pakt dat niet altijd zo uit.
Als het lichaam op hogere leeftijd steeds vaker begint te protesteren, dan is dat uitermate vervelend. Je kunt niet meer de dingen doen die je altijd deed en dat werkt vaak weer door op het geestelijke vlak. Lopen gaat moeilijker, fietsen lukt niet meer en autorijden is al jaren verleden tijd. Je komt steeds minder buiten en je maakt steeds minder mee. Als het meezit heb je thuis je partner nog en komt er regelmatig iemand op bezoek. Maar wat als je alleen overblijft en er komen steeds minder mensen langs om een kop koffie met je te drinken? En je hebt alleen nog je woordzoekertje, je legpuzzel, je radio en je televisie? Dan wordt je wereldje ineens heel klein. Je probeert positief te blijven, maar dat kost steeds meer moeite. Hopelijk holt de gezondheid niet al te hard achteruit en kun je in je eigen huisje blijven wonen. Maar het kan ook heel anders lopen. Je hebt steeds meer verzorging nodig of je gaat dingen vergeten. Je kunt echt niet meer thuis blijven wonen en er zit niets anders op dan te verhuizen naar een verpleeghuis. Je moet bijna al je dierbare spulletjes achterlaten, want in dat verpleeghuis deel je een slaapkamer met een andere man of vrouw die in hetzelfde schuitje zit als jij. Je krijgt een eigen bed en een kast. Er is nog net plaats voor een plantje, een foto van je kinderen en van je, al dan niet overleden, partner. En daar zit je dan. Ooit had je alles; een glanzende carrière, een mooi gezinsleven, talloze hobby’s, een volkstuin, kaartavondjes, leuke vakantieplannen, een eigen huis en een plek onder de zon. Misschien was je wel directeur van je eigen familiebedrijf, was je politiek actief of zat je volop in het verenigingsleven. Maar nu is alles veranderd. Nu zit je de hele dag aan een grote tafel in de gemeenschappelijke ruimte voor je uit te staren en loop je soms even wat heen en weer. Met wat geluk kun je met behulp van een vrijwilliger af en toe even naar buiten. Je babbelt wat met je huisgenoten, voor zover dat mogelijk is. ’s Avonds ga je vroeg naar bed, op weg naar weer een nieuwe lange dag. Misschien wordt het morgen leuker. Misschien komt er morgen wél iemand op bezoek. En misschien herken je diegene toevallig ook nog. Misschien…..
Ouder worden valt niet altijd mee, laten we dat niet vergeten………