Verslaafd aan muziek

Beste lezer,

Er is iets dat ik moet bekennen.
Ik ben verslaafd aan muziek.
Er gaat geen dag zonder mijn verslaving voorbij.
Op de fiets, in de trein, tijdens het autorijden of zelfs na het douchen heb ik het nodig.
Deze verslaving is midden jaren tachtig ontstaan en is nooit meer over gegaan.
Ik neem de personen uit mijn omgeving die mij verslaafd hebben gemaakt niks kwalijk.
Ben ze zelfs dankbaar!
In de loop der jaren heeft mijn verslaving wel andere symptomen en vormen gekregen.
Daar waar in de jaren tachtig het medium een grammofoonplaat of een cassettebandje waren, ben ik sinds deze week verslaafd geraakt aan Spotify.
Ik schaam mij ook niet voor mijn verslaving en kom er eerlijk voor uit.
Er zijn vele vormen en media die ik geprobeerd heb, maar het vinyl en de mp3 hebben toch mijn voorkeur genoten.
Eigenlijk zijn dit twee totaal verschillende media die moeilijk samen gaan.
Er zijn geheid mensen van een jongere generatie die niet weten wat vinyl is en wat het met je kan doen.
Een vinyltje (7” single of 12”) is iets fysieks dat niet mobiel is.
Je moet er meer moeite voor doen om resultaat te krijgen en je moet het continu vervangen. Je hebt er ook een speciaal apparaat voor nodig om te kunnen gebruiken.
Voor velen zal het gebruik ervan dan ook te omslachtig zijn.
Daarin tegen bied de mp3 en dan met name via de onlangs ontdekte Spotify mij grenzeloze mogelijkheden. Overal waar ik maar wil, kan ik mijn verslaving uiten.
Bij het juiste gebruik en de juiste dosering is het zelfs niet eens schadelijk.
Ik word er vrolijk van, vind er kracht in en krijg er energie van.
Ook zijn er smaken waar ik niet van houd.
Klassiek, heavy metal en trance zijn niet aan mij besteed.
Ik gebruik het liefst het oude spul.
De oldies vanaf 1970 tot 2000 kunnen mij doen zweven en in extase brengen.
Spotify kan mij alles geven wat ik wil en houd mij en mijn verslaving overal in stand.