Unité

De avond valt in Boedapest. Langzaam zakt de zon over de machtige Danube. Onder een muzikale lappendeken vanuit elke windstreek zit ik samen met een Turk, een joodse Duitser en een paar Hongaren aan de bar. Het lijkt wel de openingszin van een mop. We slaan wat biertjes achterover, filosoferen er op los en – excuses voor het cliché – leven alsof er geen morgen is. Hoewel een rood-wit-blauwe gloed over ons gezicht ontbreekt, dragen we als geen ander de Franse waarden van liberté, egalité en fraternité uit. Ondanks onze verschillende levenslopen is er een zekere eenheid te proeven, die hoop voor de toekomst geeft.

Buiten raast de Danube door. Een indrukwekkende natuurkracht die de levensader is van vele Europese steden. Maar de rivier ontspringt niet als de gigant die langs ons vloeit. Integendeel. Hoog in de Duitse bergen sijpelen bergriviertjes met een bescheiden tempo door hun bedding. Hun toekomst lijkt onzeker, want elke barrière op hun pad is te sterk om doorheen te kunnen. Maar dan gebeurt het: twee stroompjes weten elkaar te vinden en gaan verder als één. Hun kracht neemt toe, hun reddeloosheid neemt af. Langzaamaan vinden meer stroompjes het alsmaar groeiende collectief en bundelen hun krachten. Obstructies zijn geen gevaar meer voor de kolkende massa. De eenwording leidt tot een kracht die aardverschuivingen teweeg kan brengen.

De nacht nadert zijn einde en onze paden zullen weer scheiden. Maar als er iets duidelijk is geworden op die avond is het wel dat we allemaal onderdeel zijn van een fantastisch samenzijn. We waren allemaal Charlie, we zijn allemaal Beiroet, we zijn allemaal Parijs. We huilen dezelfde tranen, verliezen dezelfde onschuld en hopen op dezelfde toekomst. Een waar ieder stroompje een ander weet te vinden, waar we van pathetisch druppeltje water allemaal een Danube kunnen worden. Sluit je niet op in je huis, maar ontdek de wonderen van andere culturen. Wees niet bang om uit te gaan, maar geniet van de variatie van de mensen die je tegenkomt. Sluit je niet af voor alles wat “anders” is, maar ga gesprekken aan met hen die afwijken van jouw eigen norm. Lach, feest, leef en heb lief zoals je dat tot dusver altijd gedaan hebt. Want op het moment dat we dat niet doen, wanneer we met wantrouwen kijken naar onze buren, wanneer we elkaar buitensluiten en in eindeloze angst leven, dán hebben de terroristen gewonnen.