The Rise of the Fuckbots

Dr. Helen Driscoll van de Universiteit van Sunderland weet het zeker: Over 50 jaar neuken we allemaal met een robot. Seks met een minder dan perfecte partner is in de toekomst iets voor de plebs, de oudjes, en de robofoben onder ons. Want zeg nou zelf, hoe primitief is het eigenlijk wel niet om nog een beetje organisch te gaan zitten copuleren? Vleselijk! We lijken wel beesten. Dat moeten we natuurlijk niet meer willen met zijn allen. De toekomst klopt aan de deur en ze heeft er overduidelijk zin in. Klaar om onze stoutste dromen werkelijkheid te laten worden en alle ongemakken van de menselijke seksualiteit te neutraliseren.

Neem nou bijvoorbeeld die krankzinnige spanning die je voelt bij een nieuwe liefde. Dat voorzichtige aftasten. Dat ontdekken en verkennen. De kriebels in je buik bij de allereerste aanraking. Die gekmakende onzekerheid. Doe ik het wel goed? Vindt ze het wel lekker? Zit ze ondertussen niet stiekem aan de terminator te denken? Nee, dat trek je natuurlijk niet. Het is veel eenvoudiger om bovenop je persoonlijke robo-geisha te klimmen, de trilfunctie aan te zetten en het voorgeprogrammeerde menu te doorlopen. Ze kan alles. Als je dat wilt, zal ze je als een soort TomTom nog wat duidelijke instructies geven ook. Beetje rechts. Beetje links. Keer hier om. Dat soort werk. Download de stem van Katja Schuurman op je fuckbot en je komt ongetwijfeld waar je zijn moet. Althans, als we dr. Driscoll en haar toekomstvisie serieus moeten nemen.

Ik ben echter nog maar half overtuigd. Ik wil best geloven dat dr. Driscoll eens serieus genomen moet worden, alleen haar toekomstvisie gaat er bij mij nog lang niet in. Noem me een hopeloze romanticus, maar ik verkies nog altijd de tosti boven het tosti-ijzer. Ik doe het liever met een Andrea dan met een androide. En uiteindelijk duik ik liever met een Ingeborg het bed in dan met een of andere geesteloze saaiborg. Het zal dan misschien niet perfect zijn, maar dat hoeft ook niet. De menselijke factor laat zich niet simuleren en artificiële intelligentie is en blijft artificieel. Spanning, kriebels en een snufje onzekerheid zijn essentiële ingrediënten voor goede seks. Laat ze weg en wat je overhoudt is een eentonige, kleurloze en uiterst voorspelbare symfonie. De toemkomstmuziek van dr. Driscoll is wat dat aangaat een zoutloos riedeltje en wat mij betreft zou ze best een toontje lager mogen zingen. Het liefst met de stem van Katja Schuurman.