Stomme reclame!

Als ik ‘s avonds thuis kom van het werk, is er niets fijner dan wanneer ik de tv aan zet en ik neerplof op de bank, ik me alleen nog maar druk hoef te maken om het drama van mijn favoriete soapserie.
Echter, als ik met mijn vers gezette muntthee naar binnenloop, met mijn vrije hand de powerknop op de afstandsbediening indruk en er na een paar seconden eindelijk iets op het scherm verschijnt, weet ik al dat dat niet is wat ik hoopte te zien.

Wat ik zie is geen Laura, geen Jeff, geen Janine en ook geen Ludo. Ik zie enkel een model -waarvan het lijkt dat haar tanden pas zijn gelakt met veel te witte nagellak- haar tanden poetsen alsof ze nog steeds niet wit genoeg zijn en strijk met mijn tong over mijn eigen tanden, die 12 uur geleden voor het laatst gepoetst zijn. Plots krijg ik zo’n vieze smaak in mijn mond, die ik probeer weg te spoelen met een slok thee.
Het model verdwijnt en maakt (alsof het zo moet zijn) plaats voor een spotje voor een bekend shampoomerk, die ik toevallig zelf ook in de douchecabine heb staan. De dampende frisse geur van de munt maakt een seconde plaats voor mijn eigen minder frisse geur en ik bedenk me dat douchen ook nog op de planning staat vanavond.
Dan hoor ik de stem van Ali B, die volkomen enthousiast is over een zangeres die je net daarvoor waarschijnlijk hebt kunnen horen, maar die ik heb gemist omdat ik met mijn ogen gericht op de klok aan het bedenken was wanneer de soap nou eens zou beginnen (het is al 5 over 8, 5 minuten te laat).
En dan, als ik net mijn laatste slok thee achterover giet en mijn lege kopje op tafel zet, begint het, eindelijk. Ik ga achterover zitten, zie Ludo, en Janine en bedenk ik mij hoe ik de rest van de avond nou eigenlijk in moet plannen. Ik moet nog douchen, mijn tanden poetsen en niet te vergeten: The Voice komt vanavond. Wat een drama!