Stilte!

Angst dringt onze woonkamers binnen, onze hersenen kunnen nog niet bevatten de omvang van wat er is gebeurd. Een bloederige foto van het Bataclan theater doemt op voor mijn netvlies. Genomen vanaf het balkon toont het lijken besmeurt met bloed, de deler van het bericht wilde hiermee een statement maken. Iets in de trant van; ze hebben met de foto van het jongetje op het strand op ons gevoel willen spelen, wat zal men nu van deze foto zeggen. Ik voel mijn maag omdraaien, de foto is schokkend, maar vooral de tekst maakt me misselijk. Hoe kom je erbij om nu je gelijk te willen halen? Hoe kan het in je gedachtes opkomen dat, nu het moment is, om te zeggen: zie je nu ik zei het toch? Dit weekend stond socialmedia vol met meningen. Mensen die andere wilde overtuigen van hun gedachtegoed. Die te midden van ellende het nodig achten even te laten weten hoe ze erin stonden. Andere met hun neuzen op de feite moesten drukken. Vanuit angst gestuurde reacties die woede oproept. Het inlevingsvermogen is ver te zoeken, hoe egocentrisch zijn we geworden. Dat we dit weekend nemen om wereldkundig te maken hoe wij erover denken. Iedereen heeft een mening en op alles is wel iets te zeggen. Maar wanneer beseffen we eens dat soms stilte alles is wat we nodig hebben. Dat voordat we wat zeggen, we eerst onszelf even de tijd moeten gunnen, om te beseffen, in wat voor wereld we leven. Dat in ons kortzichtige denken we geen antwoord hebben op de problemen van dit moment. Het terrorisme zaait haat, angst en verderf. Probeert ons als samenleving uit elkaar te drijven. Door onze meningen te ventileren helpen we verdeeldheid op weg om haar doel te bereiken. Wanneer we nog overspoelt zijn door emoties is socialmedia niet geschikt jouw opinie te promoten. Zet liever je telefoon en laptop uit. Maakt tijd voor elkaar, wees een stem van hoop voor degene naast je. Help elkaar om onze kinderen te behoeden voor angst. Sta schouder aan schouder, en houd je mond op slot al is het maar even voor het moment. Wees gewoon eens stil en luister. Probeer jezelf bijeen te rapen en creëer een gevoel van samenhorigheid, ondanks je verschil van mening. We hebben elkaar nodig nu meer dan ooit. Alles wat ik nu nodig heb is de wetenschap, dat als het zover is, ik dan bij jou mag, en dat als het zover is, jij bij mij mag!