Sterker dan angst en terreur

“We zijn in oorlog,” mompel ik zacht. De schreeuwende vetgedrukte koppen springen van mijn scherm. Ik voel mijn hart bonken in mijn keel. Ik ben twintig jaar en ken de oorlog alleen van televisie en internet, uit boeken en verhalen. Ik ken de oorlog alleen als een monster dat woekert door de straten, mensen genadeloos afslacht: onschuldig of niet, alleen uit beelden op tv van platgebombardeerde steden en huilende kinderen.

Ik ken mijn geschiedenis: van de tachtigjarige oorlog tot de gruweldaden van Hitler. Onze (overgroot)opa’s vechtend aan de linie in Nederlands-Indië en de bombardementen in Vietnam. Ik heb de beelden gezien van Afghanistan en Irak, maar het besef had ik toen nog niet. Ditmaal zijn we niet in oorlog tegen een land, maar tegen een terreurbeweging: de Islamitische Staat. Een terreurbeweging die zegt te handelen uit religieus oogpunt. Nu we niet langer van een ‘conflict’ maar ‘oorlog’ spreken is het menens. Hoe moet je strijden tegen daders die hun eigen dood beschouwen als een religieuze beloning?

Ik ben donderdag 21 jaar, oud genoeg om de dreiging en de ernst te beseffen, maar de consequenties ken ik niet. Ik ben een ontwetende twintiger die angst voelt bij de gedachte, maar zich niet laat leiden door het terreur. Vandaag liep ik zonder angstzweet door het centraal station in Amsterdam, donderdag vier ik mijn verjaardag alsof oorlog niet bestaat en zaterdag ga ik gewoon naar een dancefeest, zoals al die mannen en vrouwen in Parijs ook ‘gewoon’ een avondje uit gingen.

Niet één persoon of een groep mensen heeft ergens de macht. Wij, met z’n allen, hebben de macht. Ga niet gebukt voor terroristen, maar leef je leven zoals je dat normaliter ook zou doen. Ga morgen naar je werk, doe boodschappen en ga uiteten. Ga dit weekend naar een sportwedstrijd, een concert, een dancefeest, een restaurant of de bioscoop.

Charlie Chaplin legde het ons ruim 75 jaar geleden al uit in de eindspeech van “The Great Dictator”, één van de mooiste, krachtigste filmspeeches ooit. “Laat ons vechten om de wereld te bevrijden. Weg met nationale grenzen, weg met hebzucht, haat en intolerantie. Laat ons vechten voor een wereld met rede, een wereld waarin wetenschap en vooruitgang zal leiden tot het geluk van alle mensen. Soldaten! In de naam van democratie, laten we ons allemaal verenigen!” Leef je leven en wees sterker dan angst en terreur.