SCHAAMTE

Ben in Tanzania en lees the lokale krant ‘Guardian’. Daarin een artikel over de uitbreiding van het vliegveld van Dar es Salaam en gunning daarvan aan het Nederlandse bedrijf BAM. Het artikel zegt dat ook de 2e fase van de bouw is gegund aan BAM, zelfs nadat de 1e fase was geeindigd in instorting van het gebouwde vanwege constructiefouten en mismanagement.

In het artikel wordt de vraag gesteld waarom BAM opnieuw de bouw wordt gegund. Volgens het artikel is dat alleen maar, omdat de bouw wordt gesubsidieerd door Nederland bij wijze van ontwikkelingshulp, en dat onze overheid voortgang van de hulp afhankelijk heeft gesteld van de gunning aan BAM, zelfs na het echec van de 1e fase.

Het schaamrood stijgt mij naar de kaken, want ik betaal belasting in Nederland, en dit is dus wat er gebeurt met Nederlands belastinggeld: onder de noemer van ontwikkelingshulp wordt een Nederlands bedrijf in het zadel geholpen en gehouden, zelfs nadat het heeft gewanpresteerd.

Er is meer om mij te schamen over de Nederlandse overheid. Een vriend van mij uit Tanzania bezoekt om zakelijke redenen al jaren Europa, en deed dat op basis van Duitse visa, ook al omdat hij daar de meeste van zijn klanten vindt. Afgelopen zomer wilde hij opnieuw naar Europa maar besloot deze keer het visum aan te vragen bij de Nederlandse ambassade. Ondanks de aanwezigheid van alle benodigde papieren, betaling van de hoge behandelingskosten, en het eerdere reguliere gebruik van de Duitse visa, werd de aanvraag afgewezen, zonder feitelijke opgave van redenen, en zonder restitutie van de betaalde behandelingskosten. Hij moest dus afzien van zijn geplande bezoek en aanzienlijk verlies nemen. Vervolgens diende hij een nieuwe aanvraag voor een visum in, maar nu weer bij de Duitse ambassade. Die gaven hem probleemloos een visum, na ampele vragen over de afwijzing van het eerdere verzoek door Nederland. Dus nu bezoekt hij toch spoedig opnieuw Europa.

Ik ontmoette hier in Tanzania een apotheker uit Uganda, die vertelde verschillende keren in Europa te zijn geweest, en daarna steeds terugkeerde naar zijn eigen land. Hij werd onlangs uitgenodigd voor het bijwonen van een congres in Nederland, en vroeg bij de Nederlandse ambassade een visum aan. Ook die aanvraag was geheel in orde, maar werd niettemin toch afgewezen. Hij moest dus van deelname afzien, en was zelfs zijn geld kwijt voor de hotelreservering.

Ik maak mij nu ernstige zorgen over het Nederlandse ontwikkelingsgeld, en voel schaamte over Nederland.