Oudere meneer

Zoals gewoonlijk stap ik na mijn werkdag in de trein en zoek een – indien dat er is – rustig plekje om de dag te evalueren. Ik vind een tweezitsplek en kruip op de stoel naast het raam. Schuin voor me zit een wat oudere heer. Met een keurig overhemd en nette blazer aan. Op de stoel naast hem staat zijn ietwat afgeleefde rugzak en in zijn hand heeft hij een zojuist gekocht broodje. Op het tafeltje voor hem ligt zijn banaan. En daarnaast staat zijn flesje chocomel. Af en toe neemt hij een hap of een slok. En ondertussen bladert hij bedachtzaam in zijn boek. Een boek van een museum waar hij – denk ik – vandaag is geweest. Hij drinkt zijn chocomel op en stopt het in een plastic zakje om het in de prullenbak aan de stoel voor hem te doen. Oh. Het past niet. Dan maar in mijn tas om het thuis weg te gooien denkt hij vast want hij stopt het in zijn rugzak. Hij slaat zijn linkerbeen over zijn rechter en bladert verder in zijn boek. De wereld staat voor deze man stil noch draait hij verder lijkt het. Hij is verzonken in zijn boek en zijn gedachten nemen hem mee. Weg van de realiteit. De man krijgt weinig mee van de drukte in de trein en heeft ogenschijnlijk geen last van de drukte en bewegingen om hem heen. De trein raast maar verder en verder… Doe mij morgen weer zo’n observatiemoment!