onze zoon

Vandaag in de Metro een indringend filmpje van de 14-jarige Ryan Wiggins waarin het psychologisch en vernietigend effect is te zien van pesten. Helaas is dit zo herkenbaar.

Machteloos zijn wij op zoek naar een handvat om het pesten van onze zoon te doen stoppen.
Al googelend kwam ik op een website van NRO terecht waarin is aangekondigd dat er in de periode 2015-2017 onderzoek wordt verricht naar de effectiviteit van 10 pestmethoden waarin een contactpersoon is genoemd voor eventuele klachten.
Ik heb geen klacht, weet feitelijk ook niet waarom ik aan iemand die ik niet ken het volgende mail…..

Helaas mis ik bij het geplande onderzoek de inbreng van ervaringsdeskundigen, dus slachtoffers van pestgedrag. Alleen zij kunnen volgens mij oprecht aangeven of intervisie van school effect heeft en in welke mate.

Onze ervaring is dat scholen er alle belang bij hebben om aan te tonen dat er een veilige school is voor iedereen, maar uiteindelijk toch kiezen voor de eigen reputatie op het moment dat er echt ingrijpen nodig is. Hoewel in een pestprotocol netjes de stappen zijn weergegeven, stopt het al te vaak bij stap 1: gesprek met slachtoffer en pester en handje schudden. Dit uit angst om er een groot probleem van te maken….pesten is echter een probleem waar een school en ouders en kinderen niet omheen kunnen en wat ieder raakt. Pas dan heb je het over "veiligheid" en niet over schijnveiligheid.

Hoe lang mag het nog duren voor er serieus gekeken wordt naar de psychologische schade op het gepeste kind, maar ook het effect op de omstanders en pesters?
Bij onze zoon is het jarenlange pesterijen opgeschaald naar geweldpleging en bedreigingen waarvoor politie-inzet nodig is. Veel instanties waar wij ons verhaal hebben gedaan: burgemeester, schooldirecteur, leerkrachten, politie, maar niemand die echt durft door te pakken. Verhuizen lijkt de enige optie.

Op pesten rust een taboe, want het moet dan kunnen gaan over ongewenst gedrag van 1 of meerdere personen gericht tegen een ander met de intentie om zichzelf beter te voelen dan wel macht uit te oefenen. En juist over deze kern mag het niet gaan.

Hopelijk dat er in het geplande onderzoek niet alleen interviews zijn met leerkrachten en schoolbesturen, maar juist ook met kinderen en/of ouders die getroffen zijn door pesten.
Onze zoon, een jongen van 12 jaar, slim, eerlijk, sociaal en betrokken maar waarschijnlijk is dit tegenstrijdig genoeg juist de reden van de pesterijen.

Een betrokken moeder