Naar het grofvuil met die ellende

Vanochtend keek ik in de spiegel en zag het. Eén kant van mijn gezicht is gaan ‘hangen’. Mijn ene wenkbrauw zit lager. Ooit in een ver, jeugdig, sprankelend en vooral slank verleden heeft een fotograaf me verteld, dat ik een symmetrisch gezicht heb. Behalve mijn mond, maar dat was juist wel weer leuk, merkte hij op. Lekker grappig, een scheve bakkes, dacht ik bij mezelf. Afijn, de meeste mensen hebben twee verschillende gezichtshelften, vandaar zijn opmerking. Na mijn lichaam begint nu dus ook mijn gezicht een loopje met me te nemen. Gezellig zo’n ontdekking op de vroege ochtend.

Midlifecrisis, een crisis waarvan ik dacht dat het zo rond je vijftigste plaatsvond. Kan ook zomaar beginnen vanaf je vijfendertigste. Om maar met de deur in huis te vallen. Vorige week heb ik mijn haar laten afknippen. Vijfentwintig centimeter gekortwiekt. Met de intentie, dat het allemaal weer een beetje ‘schwung’ krijgt. Daarna op zoek naar stylingproducten. Je kunt het natuurlijk niet lijzig langs je gezicht laten hangen. Wat een aanbod. Producten voor en tegen krul, voor gebarsten, droog en statisch haar. Voor pluizig haar. Wat is er mis met pluisjes? Pluizig is toch schattig. Echter niet op een mensenhoofd, begrijp ik.

Een stylingproduct heb ik gevonden. Jammer genoeg niet helemaal het juiste. Binnen een mum van tijd creëer ik een raffinaderij op mijn kop. Maar voor nu is het even niet anders, zonder kan niet. Wakker worden met lang haar is niet spannend. Het zit al gauw goed. Deze kortere coupe is andere koek. En dan te bedenken, dat ik naar bed ga met make-up. Ja, ik weet het. Slecht, maar ik ben lui. Wakker worden zoals in de film is er niet bij. Aangenaam: de zuster van Einstein met een vleugje Cruella de Vil.

Alsof het allemaal nog niet genoeg is, is het Sinterklaasjournaal ook weer begonnen. Die ouwe baas heeft het toch maar makkelijk. Een dozijn knechten. Hele dagen in een boek lezen. Iedere dag dezelfde soepjurk aan. Een eindeloze geldpot. Een berg fans. Iedereen die hem niet aanstaat, stopt hij in de zak. Wat er dan met ze gebeurt is me nog niet helemaal duidelijk. Grofvuil ofzo? Zodra hij opkrast, solliciteer ik naar deze functie. Het lijkt me heerlijk om sommige mensen in een zak bij het vuilnis te zetten. Om te beginnen maar eens met het gehele kabinet.