Minder Banen!

Je hoort het van Hillary. Je hoort het van Trump. Je hoort het van Obama. Je hoort het van Rutte. Jobs jobs jobs. Banen banen banen. Waar ze ze vandaan willen halen blijft meestal schimmig. Over één ding zijn ze het allemaal eens, en dat is dat mensen aan het werk moeten.
De slogan die vooral in verkiezingstijd in elke tweede zin van elke willekeurige politicus opduikt – ‘Ik zal zorgen voor meer banen’ – is al net zo uitgehold als het begrip ‘de economie’. Deze zou ‘aangejaagd’ moeten worden, en de beste manier is werkgelegenheid. Is dit een realiteit? Helaas wel, nog steeds. Is dit een vergezicht waar de kiezer iets aan heeft? Verre van.

In plaats van dat de politiek zich druk maakt over banen die langzaam verdwijnen omdat de automatisering eigenlijk nog maar net is begonnen, zou ze blij moeten zijn. Hoe meer werk er verzet kan worden door computers en robots, hoe minder druk er bij de mensen komt te liggen. De druk om ten eerste een baan te vinden, ten tweede te behouden en er ten derde ook nog eens een zinvol bestaan op na te houden. Want laten we eerlijk zijn, het leeuwendeel van de werkende massa haalt zijn voldoening niet uit de 40 uur per week die achter glas wordt doorgebracht, maar in de tijd die overblijft.

Ik zou dan ook willen voorstellen om de mensen wiens baan is overgedragen aan een robot, vrijstelling te geven. Leuk, dat talent waarmee u bent geboren, maar we hebben een computer ontwikkeld die hetzelfde kan – en beter. U bent hierbij vrijgesteld van de verplichting om te werken. De computer werkt voor ú. Hij verdient uw salaris en omdat ‘ie zelf niets meer dan een stopcontact nodig heeft, bent u vrij. Ik zou u willen adviseren: Leef!
Zou dat geen fijn vooruitzicht zijn? Langzaam maar zeker geven we het werk uit handen aan robots die het ook nog eens veel beter kunnen. De term ‘werkloos’ verdwijnt uit de Van Dale. Op het nieuws bericht Rob Trip dat er ‘dit jaar een stijging is van 70.000 verlosten. We gaan de goede kant op.’

Het probleem is dat het geld dat wordt uitgespaard met de automatisering niet terecht komt bij de mensen die hun baan hebben zien verdampen. Integendeel. Het oog van de Haagse Sauron bekijkt ze als bankhangende nietsnutten, die niet willen ‘bijdragen’. Gelukkig geven ze zelf het goede voorbeeld, met miljardenverspillende projecten.

Jesse Klaver, een van weinige politici die fel van leer trekt tegen de ‘economisering’, belooft ook nog steeds meer banen. Nee, Jesse, minder. Mínder banen!