Maula

Oer-Hollands. Vrijdagavond. Dezelfde duo. John & Jack. NRC. Een klamme eenzame bankje begroette ons. Verwelkomt, zeiden we niets terug en gingen zitten. Twee Japenners positioneerden zich achter ons. Jack: ’Achter ons.’ John: ’Hoe open ik?’ John: ’Gewoonlijk?’ Meer confirmatie dan vraag. Jack zei niets. John zei dat Jack gelijk had. Jack voegde toe: ’Kan ik mijn ik-kan-Japans-soort-van doen.’ En John draaide zijn torso richting de twee Japanse dames. Jack wachtte na de eerste zin, deed précies hetzelfde. Alleen torso. Cruciaal. John zei het gebruikelijke. De twee Koreaanse vrouwen lachten. Jack kan geen Koreaans. Dat zei hij ook. Ze lachten. John niet. Twee vrouwen waren behoorlijk zat. Niet van de nacht, vermoedelijk niet van hunzelf, maar in hun hoofd. De linker meer dan de rechter. Namen werden uitgewisseld. Zij gaven shit valse namen. Reden: té moeilijk uitspreekbare namen. Uhu. Linker meid zei: ’Naam is Clair1.’ Zei ze niet. Maar Clair1 zei dat rechter Clair2 heette. We gaven shit terug. Ik: ‘Ik heet Jack.’ Johnny: ‘Johnny Cash.’ Clair2 zei niets Nederlands. Ze had maanden Engelse/Nederlandse cursussen genomen. Engels mocht ze meer dan ons taal. Ze kon shit voor Engels. Drinken werd besteld. Jack en Johnny bier als water. De dames, vuurwater. We relocaliseerden ons. De bedoeling althans. Clair1 stond op, ook de bedoeling. Ze liep meer als een The Walking Dead fan op Halloween. Walker was ze, ze liep niet. Clair2 was beest. Kleiner van stuk, sterker in tolerantie. Jack en Johnny compleet ongeschaden. Fietsjacht. In het donker en met twee zatte buitenlandse zombies. Een belofte jegens Clair2 naar meer drank. En verkrӓkte illegale Noord Koreaans cigaretten verder. Johnny zei:’Ik fiets vooruit met Claire2. Let op Clair1.’ Ze fietsten weg. Clair1 maakte haar fiets los. Na miljoen pogingen stapte ze op haar fiets. De bedoeling. De grond viel weg en voor gebrek aan woorden, ze ging: Maula. Ze kuste de grond en de grond deed niets terug. Jack lette op. Johnny en Claire2 kwamen terug. Kleine Koreaanse zag een bebloede gezicht. Voortand gemold. Ze huilde, 2, niet 1. Clair1 was hell of woman, geschokte oogjes, dappere stoere mond. Ze kon verder. Johnny trooste 2. Jack lette niet op. 1 vertrok. Fietsenjacht. Jack, Johnny en Claire2 vonden Clair1 slapend voor hun portier. Jack had dit geprofetiseerd. Johnny riep en wees: ’Wajow ze slaapt écht op de grond. Oer-Hollands, we hebben molens, kaas en Maula’s.’ Jack downde 0.12 vodka. Johnny: ‘Morgen weer?’ Jack knikte.