Kuyt in het Zwanenmeer?

Ik zie mezelf graag als een gematigd Ajacied. Van haat jegens mensen omdat ze toevallig voor een andere club spelen of zijn heb ik altijd al maar weinig begrepen. Ik ga liever uit van de kracht van mijn eigen club, in plaats van de ander de grond in te boren. Zodoende kan ik ook kwaliteiten zien bij Feyenoord, maar daar gaat het nu niet om. Waar het om gaat is verloren zoon Dirk Kuyt, terug bij de Rotterdammers.

Ik vraag me af of een Feyenoordsupporter wel oprecht blij kan zijn met Kuyt in de ploeg. Feyenoord staat toch voor de harde werkers, geen nonsens en het welbekende: “Geen woorden maar daden.” In eerste instantie zou je denken dat mr. Duracell juist precies dat belichaamt. 12 speelronden in de Eredivisie verder is het resultaat nogal ontgoochelend.

Dirk Kuyt is namelijk een ongelooflijk vervelend, aan de scheids zijn kop zeurend, als een stervende zwaan vallend mannetje. Meneer Kuyt lijkt het idee te hebben dat hij een hele grote meneer Kuyt is. Misschien is hij dat ook op basis van zijn verleden, maar ik denk nog steeds dat respect je gegeven moet worden door je omgeving en dat het niet is wat je zelf maar even opeist. Nogal misselijkmakend.

Van gedoe met de bondscoach tot sneu gedrag in de klassieker van zondag, Dirk Kuyt profileert zich op een manier die absoluut niet bij hem of Feyenoord past. Natuurlijk had van Beek hem wel even mogen bedanken voor de assist, helemaal als je zag hoezeer Kuyt dit ook verwachtte. Maar waarom gelijk smoezen met van Bronckhorst als hij dit niet doet? Ging dat om tactiek of moest meneer Kuyt even klikken bij zijn oud-ploegmaat? Een andere situatie: in een slap ogenblik van Feyenoord haalt Kuyt met een opzichtige overtreding snel de aanval van Ajax eruit. Gele kaart, verder geen woord aan vuil gemaakt. Dat noemt men een slimme overtreding. Maar waarom moet je in godsnaam als een stervende zwaan naar de grond gaan, als Klaassen in eenzelfde situatie jou gewoon even naar de grond werkt? Slimme overtreding toch? Juist hij zou dat met al zijn routine moeten kunnen waarderen!

Zoals al eerder gezegd ben ik Ajacied, wat betekent dat mijn herinneringen aan Kuyt voornamelijk zijn optredens in Oranje zijn. Ik vind het schrijnend om te zien hoe deze harde werker zich als een verwende vedette probeert te profileren. Ik hoop dat hij dit zelf ook inziet en terugkeert naar zijn kracht. Een Kuyt die handelt en speelt vanuit zijn eigen kwaliteiten, dát is een aanwinst voor zowel de Eredivisie als Feyenoord.