Ik ga leven!

Een overvaller op straat pakte een mes en hield het bij Merijn zijn keel. Op dat moment dacht Merijn.. dit is het einde. Zijn leven flitste aan hem voorbij. Hij zag de persoon die hij was geweest en was in het geheel niet tevreden. Hij had de mensen die hij liefhad nog niet gezegd wat hij wilde zeggen. Hij had nog niet de dingen gedaan die hij wilde doen, zoals muziek maken en een boek schrijven. Maar nu was het te laat. Al zijn zekerheden vielen weg. Alles wat hij had en was, bestond niet meer.

Toen kwam er een moment van acceptatie. Het zij zo. Als ik sterven moet. Dan is het prima.

Aangezien dit het begin van een boek is en Merijn de hoofdpersoon is. Gaat hij niet dood. Nee de overvaller werd gesnapt door een voorbijganger en rende weg.

Merijn bleef over met de voorbijganger. Hoe gaat het vroeg de in het blauw geklede man. Merijn trilde. Het gaat wel, zei hij. Ik besef me opeens iets. Ik had zo dood kunnen zijn. Nu heb ik weer een kans. Om echt te leven. Daarbij.. ik heb geaccepteerd dat ik dood ben. Dus er is niets meer te verliezen. Alles wat ik nu mee ga maken is een extra ervaring. Het trillen was gestopt. Merijn sprak met vaste stem. Hij was zeker van zijn zaak. Dank u wel meneer! Hij gaf de man een knuffel. Ik ga leven! Tot ziens. En hij rende weg.