Hoe vrede zou zijn en wat mensen begrepen.

En er was vrede op aarde. De mensen behandelde elkaar als gelijken. Iedereen leefde in het moment. Mensen kenden de waarheid van het leven. Ze zagen zichzelf als de ander. Als je iemand anders pijn doet dan doe jij jezelf pijn. De verschillen werden geaccepteerd. En het was feest. De mensen danste en zongen op de straten. Ze keken elkaar aan als ze elkaar tegenkwamen. Vreemde werden aangesproken als vrienden.

Er waren ook genoeg plaatsen waar men alleen kon zijn. Vooral in de natuur die weer overal groeide en bloeide. Ook ging iedereen echt doen wat ze leuk vonden. Mensen werden kunstenaars, dichters, sporters, muzikanten. De wereld was vrij en er was genoeg voor iedereen. Hebzucht bestond niet meer. Alles werd gelijk verdeeld. Er was een gevoel van eenheid met ruimte voor het individu. Waar mensen elkaar aanvulden met ieder de eigen talenten en interesses. Het paste perfect. De wereld bleef draaiende op een gezonde bewuste manier.

Het was een wereld van empathie. Nog steeds gebeurde er wel eens een ongeluk of stierven mensen van ouderdom. Maar de kijk op de dood was veranderd. Doodgaan was het zelfde als leven. Mensen begrepen dit en accepteerden dit. Er werd gelachen en er werd gehuild. De wereld en alles en iedereen daarin werd erkend als het wonder dat het was. Eindelijk waren de mensen vrij en zagen ze de waarheid. Ieder moment is een geschenk. Wij zijn het leven zelf en we maken de wereld. In dit moment kiezen we hoe de wereld vorm krijgt. Sindsdien gebruikten ze het eigen voorstellingsvermogen en maakten ze het zo mooi als ze konden bedenken.

Moge iedereen gelukkig zijn!

Groetjes,

Het leven.