De schakelauto en ik

Nog geen jaar geleden heb ik netjes mijn autorijbewijs gehaald. In één keer, het examen verliep zonder problemen. Super geschakeld, goed gekeken, en de auto prima op laten komen toen het stoplicht op groen sprong. Toen had ik mijn rijbewijs. Maar geen auto meer, terwijl ik voorheen natuurlijk iedere week anderhalf uur reed.

Gelukkig waren daar mijn paps en mams, mét auto. Ik hoor je denken, wat is het probleem dan?
Het probleem is dat paps en mams een automaat hebben. Dus de tien maanden na het behalen van mijn rijbewijs heb ik in de automaat van mijn ouders gereden. Ideaal, super makkelijk, vader zeer te spreken over mijn rijstijl, en geen haar op mijn hoofd die de schakelauto mist.

Maar toen ik vorige week verplicht in de schakelauto van mijn huisgenootje reed (laten we haar Illie noemen, en Illie had geen zin om te rijden) ging het mis. Ze vroeg me waarom ik nou niet begon met rijden? Toen ik haar zei dat ik ook niet snapte wat er mis ging begon ze hartelijk te lachen. “Je moet de koppeling intrappen sukkel, niet het rempedaal.” Juist. En dat was nog maar het begin van de ellende, want zodra ik inderdaad wilde optrekken sloeg de motor af. Ik voelde me weer even alsof ik voor het allereerst in de lesauto zat, naast mijn rij instructrice.

Het 5 minuten durende ritje naar de snackbar heeft me een hoop zweet en angst bezorgd, vooral toen ik op de grootste en engste rotonde van Utrecht van rijbaan wisselde en ik er door Illie aan werd herinnerd dat het stoplicht op rood stond. Vol op de rem, tussen twee rijbanen in. Klasse! Maar eerlijk, dat hele stoplicht was niet te zien, volgens mij. Ik heb geen ongeluk veroorzaakt trouwens, laat dat even duidelijk zijn. Wel heb ik gesmeekt of we even snel van stoel konden ruilen, maar daar was te weinig tijd voor.

Onrustig ritste ik mijn jas open, haalde nog even 5 keer diep adem, en probeerde heel voorzichtig de auto weer te laten optrekken. Bij de eerste beste gelegenheid parkeerde ik de auto en ben ik zo snel mogelijk de snackbar ingelopen. Heb Illie maar terug laten rijden.

Conclusie is dat ik nooit meer in een schakelauto ga rijden. Dan leef ik vast iets langer, en jij ook.