De kassamevrouw.

Even wat luchtigs nu.. En dat is nodig. Zeker na alle vervelende en verschrikkelijke beelden van de afgelopen periode. Het is tijd om alles even in perspectief te zetten, even te zeuren om de dagelijkse dingen des levens. Gewoon omdat we door moeten, ga ik even zeuren.

Ik heb namelijk een probleem. En dat probleem is er eentje die ik al een tijdje heb. Het heeft te maken met supermarkten. Ik kan me echt prima vertoeven in de supermarkt, lang, zo lang mogelijk.. Want het probleem is niet persé de supermarkt zelf maar het afrekenen. Nu hoor ik je denken:”Ja, als je geen geld hebt dan wordt dat lastig hé.” Maar nee, geld heb ik, dat is het probleem niet.

Het probleem heeft te maken met de dames van middelbare leeftijd achter de kassa’s. Deze mensen doen gewoon hun werk, dat begrijp ik wel. En ja, ze moeten gemiddeld 8 uur per dag tegen ongeinteresseerde klanten aanlullen omdat ze anders alleen nog de lege flessen mogen sorteren, maar toch.

Ik sta in de rij. Voor mij staan twee mensen, die beide met een winkelwagen lopen alsof het een rollator is, dus het duurt nog wel even voordat ik aan de beurt ben. Op het moment dat ik facebook open en net wil kijken wat de opgevoerde cavia van mijn buurvrouw nou weer voor ontzettend kek gebreid truitje aan heeft, gebeurt het:” Goedemidaggggg”. Die “G”! Verschrikkelijk! Alsof de juffrouw van groep 7 tien seconden lang met haar nagels van boven naar beneden over het bord krast, alsof er een trein met vierkante wielen probeert te remmen.

Ik vraag me dan af hoe zo’n sollicitatieprocedure verloopt. Wordt je als je op een bloedirritante manier de letter “G” kan uitspreken direct cassiére? En wordt je als aardig meisje of vrouw direct achterin de winkel bij het sardientjes sorteren gezet omdat je niet bitchy en bloedirritant genoeg ben om de AH bonuskaart te weigeren? Waar zijn de mevrouwen die ABN praten? Met die aap-noot-mies-plank van ze.

Ik wil ze ook best een goede middag wensen hoor maar het enige wat er bij na een hoop moed verzamelen uitkomt is “hallo..”. Nadat ik met alle moeite op een vriendelijke doch vlugge manier betaald hebm loop ik vluchtig met mijn boodschappen onhandig in mijn handen naar de uitgang.
Ineens hoor ik achter mij een scherpe piep en daarna:”Meneer uw pinpasss..”. Zuchtend draai ik me nog één keer op, stap ik op de kassamevrouw af en zeg:”u ook een goedemiddag!” Wat een gezeur..