De herfst voorbij

De herfst is terug. Terug van weggeweest. De temperaturen dalen en ik zeg mijn zwetende oksels vaarwel. Ik adem de frisse geur in van een wereld in beweging. Het grauwe filter van dit jaargetij doet het felle groen verdwijnen. De eerste spinnenwebben verscholen tussen de takken. De asters in bloei.
En dan valt het niet meer te ontkennen. Gele bladeren verlichten de eerste bomen en struiken zoals vuurwerk een zwarte lucht bezaaid met sterren in lichterlaaie zet. Bob Ross maakt overuren terwijl de ene na de andere boom geel, rood of bruin geschilderd wordt. De machtige kosmos zegt ‘Het hoofdstuk is uit, het verhaal gaat verder.’ Een regen van bladeren dwarrelt naar beneden. Confetti van de wereld die viert dat het jaar weer rond is. Als kaarsen op een verjaardagstaart worden de bladeren uit de bomen geblazen en de wind zingt lang zullen we leven als het naakte silhouet van duizenden takken zichtbaar wordt. Donkere stammen torenen hoog boven de grond uit en laten me zien dat dit niet de eerste herfst is die de revue passeert.
Terwijl het vuur in de haard brandt kijk ik door het raam naar buiten. De zwarte takken van de boom voor mijn huis steken duister af tegen de grijze lucht. Verstild, doods in een ijskoude wereld. Op de vooravond van een nieuw begin.