Beste Frans Timmermans
Beste Frans Timmermans,
Bedankt voor al je inzet en betrokkenheid bij de problemen waar de wereld voor gesteld wordt. Daarin zie ik heel duidelijk dat je het hart op de goede plek hebt. Met je menselijkheid heb je ook een stukje van mijn hart gewonnen. Dat geeft me hoop voor de toekomst.
Maar wat ik de laatste tijd hoor, baart me zorgen. Niet alles gaat zoals wij willen en natuurlijk wil je daar over klagen. Dat doen we allemaal. Maar wanneer de mensen aan de top gaan klagen, wordt het pas echt gevaarlijk.
De geschiedenis leert dat we niet leren van onze geschiedenis. We zijn gewend geraakt aan de verzorgingsstaat en de vrede en denken dat ons huidige leven normaal is. Voor het eerst in de geschiedenis van de wereld groeit er in het Westen een volledige generatie op, die nog nooit een oorlog heeft meegemaakt. We weten niet meer wat oorlog is. Ik ook niet. In de oorlog, zoals ik die zie, zat ik tot diep in de nacht naar CNN te kijken naar de bombardementen op Bagdad.
In mijn hart moet ik je zeggen dat ik niet enthousiast ben over de Europese Unie. Er gaat veel mis en het is stuitend om te zien hoe geld wordt verkwist. Maar dat is nog altijd heel veel beter dan de anarchie die ik in het Midden Oosten zie. Daar ligt dan ook onze keuze. Willen we een imperfecte autoriteit accepteren, die soms domme beslissingen neemt, of willen we de macht geven aan een daadkrachtige leider die alles rechtpraat. Het begin van waar dat toe leidt zien we nu in Rusland.
Daarom wil ik je vragen om niet meer te klagen maar de burgers van Europa die keuze voor te leggen. Ik begrijp de angst en deel die zelfs. Want in deze tijd van gemakkelijke onliners en oppervlakkige tweets, lijkt het alsof de hardste schreeuwer het voor het zeggen heeft. En wanneer we voor iedere poep en scheet weer een referendum houden, wordt dat er niet beter op. Uiteindelijk komt het aan op de vrag of we vertrouwen in democratisch gekozen leiders, waarvan we allemaal weten dat die niet perfect zijn.
Zou jij zo’n leider voor ons willen zijn? Als je daartoe bereid bent, wil ik je vragen om niet meer te klagen, maar als een vader voor ons te zijn. Een baken in deze turbulente tijd waar we op zullen vertrouwen. Ook als je er een keertje naast zit.