Zondagmorgen in Amsterdam

Fietsend door de hoofdstad kijk ik naar de mensen die rustig ontbijten in het zonnetje. Zondag is een rustdag en op de in de horeca werkende mensen na, zijn de mensen blij om vrij te zijn. Met een tevreden glimlach bij de herinnering aan gisteren en een malend hoofd over de dingen die deze week allemaal nog komen gaan, slaan de meisjes hun handen om de kopjes koffie om de warmte van de drank op te vangen. Ondanks de stralende zon, verraadt de temperatuur dat de winter op komst is. Het is een raar gezicht, die combinatie van zonnebril met winterjas, maar het hoort bij de tijd van het jaar. Het frisse briesje waait door mijn haren en ik ben allang blij dat op zondagmorgen mijn fiets gewoon gerepareerd kan worden, anders was ik nog steeds lopend onderweg geweest naar de andere kant van de stad om met de trein mijn weg naar huis te vervolgen.
Toen ik de avond tevoren het feest verliet met de intentie om twaalf uur uitgebreid te ontbijten met de familie, wist ik nog niet dat mijn fiets dienst zou weigeren en ik de weg naar mijn bed te voet moest afleggen. Eenmaal wakker geworden, wilde ik graag zelf proberen mijn fiets te repareren. Door de zon misleid, had ik geen jas aangetrokken en ademde ik wolkjes uit. Ik was dan ook blij verrast toen een meisje me direct haar hulp aanbood. Ze had een aanzienlijk flink stuk hardgelopen, zo was uit de blos op haar wangen op te maken, en schroomde niet om direct het probleem met mij op te lossen. Helaas hadden wij niet de middelen tot onze beschikking om mijn fiets ook daadwerkelijk weer werkend te krijgen, dus moest ik alsnog op zoek naar de fietsenmaker. Ik vond het niet erg, het was tenslotte een mooie dag.
De fietsenmaker had me gezegd dat het een uurtje zou duren voor mijn fiets gerepareerd zou zijn en zo veranderde ook ik in een meisje dat haar koud geworden handen warmde aan een kopje koffie. In het gezelschap van een vriend die in de buurt woonde, waande ik me in de ontspannen sfeer van de zondagmorgen in Amsterdam. Toen mijn fiets gemaakt was, begaf ik me dan eindelijk naar het station om naar huis te gaan na een lange nacht en mooie ochtend. Zelfs de ontdekking dat de treinen niet reden en het nog langer zou duren voor ik thuis zou zijn, hinderde niet. De zon scheen en het was een zondagmorgen. In Amsterdam.