We doen één zoen

Een tijdje terug was ik op een feestje van mijn beste vriendin toen zich een interessante sociale interactie voordeed. De huisgenoot van de vriendin, die ik inmiddels goed ken, kwam naar me toe om -zo nam ik aan- me te begroeten. Zodra hij echter tot binnen een straal van een meter genaderd was strekte hij een arm uit, klaarblijkelijk om me op afstand te houden. “We doen één zoen”, kondigde hij aan. Waarop we elkaar één wangkus gaven. Na afloop dacht ik nog even over het voorval na. Persoonlijk geef ik ook de voorkeur aan één zoen. Drie zoenen doet altijd wat aan tantes, en duffe familie-verjaardagen denken. Toch had de aanpak van de huisgenoot wat, ja, beledigends haast. Alsof drie keer mond-wang contact met mij toch wel heel ondragelijk zou zijn. Maar dat ik toch een beetje mijn zin mocht hebben. “Ok, ééntje dan.” En ik had niet eens gezegd dat ik er drie wou!
Toch is het maken van duidelijke afspraken als het aankomt op begroetingen geen slecht idee. Met een van mijn vrienden ben ik al tijden in een stille strijd verwikkeld: drie zoenen of één. Het is vooralsnog een nek-aan-nekrace, die voornamelijk wordt bepaald door snelheid. Naar aanleiding van een dergelijk ongemakkelijk luchthap-moment besprak ik de kwestie met de nieuwe vlam van een vriendin. Bij het afscheid riepen we olijk tegen elkaar: “Wat zullen we doen? Eén?”. Omstanders keken ons bevreemd aan. Dat was misschien wat ongemakkelijk, maar het afscheid zeker niet. Dat was lekker duidelijk! Tevreden met mijn nieuwe strategie paste ik de manoeuvre toe op een bevriende Noorse collega, die voor een familiebezoek langere tijd in het buitenland zou zijn. Zijn Nederlands is de afgelopen tijd sterk verbeterd, en ik vroeg dan ook in het Nederlands: “Drie zoenen, of één?”. De arme jongen keek me verschrikt aan. Zoenen? Aan zijn gezichtsuitdrukking was te zien dat hij hierbij niet aan een onschuldig wangkusje dacht. Dit was zelfs voor een Nederlandse een wel erg direct verzoek!
Concluderend kunnen we stellen dat afspraken over groeten uitkomst kunnen bieden, maar dat het nog even zoeken is naar de juiste werkvorm. Tot die gevonden is, is op een afstand van ongeveer twee meter wat zwaaien gelukkig altijd nog een veilig optie.