Vrouwen!

Ik begrijp maar weinig van ze.
Neem nu mijn vrouw. Het is mijn tweede trouwens.
Al bijna twintig jaar ben ik met haar getrouwd.
In het begin was alles koek en ei. Ze leek zo veel beter dan mijn ex.
Maar toen, na zo’n jaar of zeven, begon de ellende. Heel geleidelijk was niet alles meer zo vanzelfsprekend.
Tijd voor een derde zou je denken?
Nee hoor, van mijn kant bezien hoeft dat niet.
Altijd is op tijd mijn eten klaar, zijn mijn overhemden gestreken en is het huis aan kant. Je moet maar afwachten of die derde de zaken ook zo netjes op orde heeft.
En van haar kant bezien? Nou, daar hoef je niet lang over na te denken. Kijk, ik heb een behoorlijk inkomen. Die zekerheid zet je als vrouw ook niet zomaar aan de kant.
Maar toch gaat het mij niet helemaal naar de zin.
De liefde van de man gaat namelijk niet alleen maar door de maag. Er zijn ook nog andere dingen in het leven.
Gaandeweg de jaren begonnen haar maandelijkse ongemakken zich over een steeds langere periode uit te strekken. Elke keer een dag of wat meer, tot, u raadt het al, de ene periode naadloos overging in een volgende. Dat heeft zo een behoorlijk tijdje geduurd.
Eerlijk gezegd is de gedachte wel eens bij mij opgekomen dat ze met het uiten van haar ongemakken een loopje met de waarheid nam. Maar haar hiervan ook daadwerkelijk beschuldigen? Nee, dat durfde ik toch niet. Stel je voor dat ze echt openhartig zou worden. Er kon mij dan wel eens duidelijk gemaakt worden dat dit niet het enige was waarmee ze aan het faken was.
Dus wachtte ik gelaten op het moment dat de tijd alles zou oplossen.
Vanuit biologische oogpunt bezien kon dit ook niet al te lang meer duren. Mijn vrouw was immers al ruim de 40 gepasseerd!
Maar lotgenoten, reken er maar niet op dat alles zich uiteindelijk ten goede zal keren.
Inmiddels heeft het maandelijkse ongemak namelijk plaats gemaakt voor een nieuw probleem.
Je kunt dit probleem in geen enkele medische encyclopedie aantreffen maar het bestaat wel degelijk. Precoïtale hoofdpijnen!
Ook in dit geval heb ik zo mijn bedenkingen maar neem ik alles maar voor lief.
Want zoals ik reeds opmerkte gaat de liefde van de man ook door de maag en moet je in het leven nu eenmaal wel je zegeningen tellen.