Treinleven

Het studentenleven is het treinleven. Voor velen in elk geval. Ik leef het ook, elke week opnieuw. Inmiddels is het maandagavond en dus is het weekend voorbij: vanuit Zuid-Limburg terug naar Delft. Ondanks dat het bijna drie uur duurt (en soms iets langer, hè ProRail), voelt het na ruim twee jaar niet meer als een grote reis. Als je veel reist, maak je heel wat mee. Van bommeldingen, tot storingen; van ongelukken, tot defecte toiletten. Echter, laatst kwam ik nog ergens achter.

Mijn ouders waren een weekendje op bezoek gekomen in Delft. Van daar uit gingen we een dagje naar Den Haag. Voor het eerst sinds lange tijd reisden m’n ouders weer eens met de trein. Niets vermoedend zeiden ze vrolijk ‘Goeiemorgen!’ toen ze de coupé inliepen. Een stilte volgde en verbaasd keken ze me aan. Ik keek verbaasd terug, juist omdat ze iets zeiden. Alsof het heel normaal was vertelde ik ze dat nooit iemand iets zegt bij het instappen. Maar ik begon me af te vragen, is het zo normaal?

Afgelopen donderdag maakte ik opnieuw mijn reis. Deze keer richting het zonnige Zuiden. Ik zat in een niet-stilte coupé (de normale dus). Na een uur merkte ik op dat het al de hele tijd doodstil was, ondanks de drukte. Toen ik erover na begon te denken, besefte ik dat het eigenlijk altijd stil is in de trein, niet alleen in de stilte coupé. Hoe kan dat toch? Dat antwoord volgde vandaag, op maandagavond dus.

Het stukje na Eindhoven in de intercity richting Den Haag kan bijzonder worden wanneer de trein richting Amsterdam naast je rijdt. Dat was vandaag zo. Heel langzaam werden we door de andere trein ingehaald. Het antwoord reed als het ware langs toen ik die trein in keek: íedereen, nee echt geen uitzondering, in de coupés naar Amsterdam, was bezig met zijn mobiel. Is het virtuele sociale contact écht zoveel beter dan de ouderwetse “analoge” variant? Doordat we (ja, ik betrap me er zelf net zo goed op) alleen maar met onze mobiel bezig zijn, is zelfs een groet in de trein te veel.

Ik heb dan ook een simpele vraag aan iedereen met een treinleven: groet elkaar eens bij het betreden van de trein. 3 seconden later mag je weer op je mobiel kijken, maar van tevoren even ‘hoi!’ zeggen tegen degene naast of tegenover je. Meer niet. En ervaar hoe fijn het kan zijn voor je treinleven.