Stelletje mongoluh

Onze koning zat maandag bij de VN in een voor mij onbekende taal iets te brabbelen over het belang van Afrika, maar iedereen weet waarom onze vorst zo met dat continent begaan is. Wim-Lex heeft daar waarschijnlijk een onbekend aantal ooms en tantes rondlopen, want opa Bernie nam het niet zo nauw. Die ouwe schavuit heeft in zijn goeie tijd half Afrika liggen swaffelen en geef geef hem is ongelijk. De beste man heeft zich zijn leven lang ingezet voor “d’olifant en d’neushoorn” en dan verdien je op z’n tijd een verzetje. Wim-Lex roept dat Afrika ondervertegenwoordigd is in de Veiligheidsraad, maar ik ben bang dat Afrika en veilig niet samengaan. Nederland wordt al tijden overspoeld door Afrikanen en het is er niet veiliger op geworden, Willy. Beetje dom.

Dezelfde dag nam Frank Masmeijer plaats op de sofa bij Evert Santegoeds. Het komt erop neer dat Frank onschuldig is. Frank is erin geluisd, Frank had een slechte boekhouder, Frank is onterecht opgepakt, Frank wil terug op tv en Frank wil een boek gaan schrijven. Korter kan ik dit gesprek niet samenvatten. De belangrijkste vraag tijdens dit interview met de diepgang van een bord soep was of de vingerafdrukken van Frank op de bananendoos aangetroffen waren. Dat was die doos waar de coke in verpakt zat. Antwoord van Frank : “Nee, nee en nog eens nee”. Dat Frank in diezelfde haven waar de coke werd ontdekt in elkaar is geslagen door een paar ongure types doet niet ter zake. Misschien liep Frank daar wel te brainstormen over een nieuwe tv show. Wie zal het zeggen. Het enige dat Frank nog kwijt wilde is dat hij “cookt” van woede over al het onrecht dat hem is aangedaan.

De speech van Wim Lex, het interview met Frank en de nominatie voor de Televizierring voor SynDROOM en dat allemaal op één dag. Ik zeg niks., maar dat kan geen toeval zijn.