“Over seksueel geweld moet je niet willen praten”

Er moet me iets van het hart en het is maar goed dat ik er over kan schrijven, want kennelijk praten mensen er niet zo graag over.

Vorig jaar werkte ik voor het Rode Kruis, als voorlichter tijdens Serious Request. Het was mijn taak om het thema, seksueel geweld in conflictgebieden, toe te lichten en om mensen te bewegen om hiervoor in actie te komen.
Het was moeilijker dan ik dacht en hoewel het mijn eerste jaar als SR-voorlichter was, lag dat niet aan mijn gebrek aan skills of ervaring.

Bibliotheken wilden liever een algemene Rode Kruis collectebus met een briefje ‘Serious Request’ erbij, dan onze ‘Hands of our Girls’-collectebus.
Toen ik contact had met iemand uit mijn woonplaats over het ophangen van onze posters, zei ze: “Ja maar, over seksueel geweld moet je toch niet willen praten?!”

Pardon?!

Hardnekkig zwijgen is kennelijk ook nog eens besmettelijk, want ik stond met mijn mond vol tanden. Zo werkt dat dus…

Wat is het toch dat mensen zo doet terugdeinzen als het om dergelijke moeilijke onderwerpen gaat? Hoe kan het dat we liever onze eigen illusie van veiligheid in stand houden, zelfs als dat betekent dat we onze ogen moeten sluiten voor dingen die hoe dan ook gebeuren, dan dat we proberen om werkelijke veiligheid te doen toenemen? We zijn het stadium waarin we denken dat een ander ons niet ziet, dat dingen verdwijnen als wij onze ogen sluiten, voorbij, toch?

Ik denk dat het tijd is om te stoppen onszelf machtelozer te maken dan we zijn: Waarom hebben we de illusie van veiligheid nodig als we werkelijke veiligheid kunnen doen toenemen? We hoeven er alleen maar voor te kiezen en dat mag steeds opnieuw. We kunnen kiezen om gevoelens van ongemak te verdragen en te voelen dat we die eigenlijk best aankunnen.

Het geeft niet dat je verdrietig, boos, of zelfs bang wordt als je erbij stilstaat wat voor nare dingen er om je heen gebeuren. Die gevoelens maken je menselijk.
En wat denk je dat slachtoffers voelen? Zij kunnen hun ogen niet sluiten om niet meer te zien.

Seksueel geweld bestaat, dat weten we. En zolang dat bestaat, moet er over gesproken worden. Je kunt duisternis alleen verdrijven door het licht aan te doen.
Dat jouw ogen even pijn doen en moeten wennen aan het licht, is dan een kleine prijs om te betalen.