Opstartboost

Waarom zegt men niets? Waarom is het zo stil? Waarom kijkt men je raar aan als je ’s morgensvroeg een gesprek aan gaat met een medereiziger? Is dit de manier waarop we als veevervoer ’s morgens en ’s avonds van en naar school/werk gaan? Of beter gezegd, willen we dit zo?

“s morgens vroeg in de ochtend sta ik op het station. De wolkjes die mijn warme adem veroorzaken komen van de sprint die ik heb getrokken vanuit huis naar het station. De trein staat er al, ik spring erin. Gehaald, thank god!

Het is rustig in de trein, niet gek het is immers ook pas half 7. Iedereen is druk op zijn of haar telefoon, het nieuws checken, de krant lezen of aan het Whatsappen. Ik moet bekennen, ik ben zelf zeker niet de vrolijkste ’s morgens, maar praten doe ik graag. Vooral in de trein, dat geeft mij precies de opstartboost die ik nodig heb, maar begin eens een gesprek met een medereiziger op de vroege morgen. Bijna onmogelijk.

De trein begint te remmen, we zijn bij Deventer, ik kijk uit het raam, opzoek naar herkenning in de mensen massa die de spits gaan trotseren. Ik zie haar, ze ziet mij. We zwaaien, trekken gekke bekken en ze appte me: ‘’Houdt die plaats vrij naast je.’’ Iedere morgen stappen dezelfde mensen in, uit of staan op, omdat de medereiziger die ze nodig hebben ergens anders zit of niet kán zitten en toch lukt het mij ’s morgens dat begeerde plekje voor haar vrij te houden.

De conducteur fluit op zijn fluitje, de deuren gaan dicht en de stilte in de coupé wordt verbroken door mijn medereizigster. We beginnen te praten, mensen kijken boos op over kranten, telefoon of laptop. We kijken naar het raam, geen stilte coupé? Oké, gewoon doorpraten dus. We kijken naar elkaar en kijken elkaar vragend aan. Praten wij nou zo hard? Is het hier nou zo stil? Is het dan een undercover stilte coupé? Nee dat is het niet, de coupé waar wij inzitten is gewoon weer de verkeerde, maar houdt dat ons tegen om te praten? Nee, absoluut niet.

We rijden station Zwolle binnen, vele onderwerpen, de zondopgang en een overvolle coupé verder zijn we er dan eindelijk. Tijdens het uitstappen worden we aangekeken door bijna iedereen uit de coupé. We trekken ons er niets van aan, want wij hadden het gezellig
En morgen gaat het weer precies hetzelfde, ongeacht de boze blikken, want wij? Wij houden van praten en onze opstartboost.