Of een handicap je droomt belemmert

Ik denk sinds tien jaar geheel anders over die ene droombaan. Het stond mij vroeger al duidelijk voor ogen een treinmachinist te worden. Op de basisschool mocht ik in het groene invulboekje mijn droombaan opschrijven. Nog niet in staat om de keiharde arbeidsmarkt binnen te treden en zonder voelbare stress was het nog heel onschuldig. Al vechtend en vol ijver naar de top voor die hoge functie was ik op de middelbare school nog ver verwijderd van wat je wordt geleerd.

Je komt er wel, maar je beperking zal je wel belemmeren. Of je bent gehandicapt en je kunt niets. Nog met het internet in de kinderschoenen nam ik kennis van het gemak om via een startpagina diverse links aan te klikken. Het helpt niet in de strijd om hogere cijfers te behalen of de held van de klas te worden.
Na mijn vervolgopleiding kwamen mijn gebreken nog wel terug. Alleen had ik al wat beter om mij heen gekeken. Door intensief stages te lopen bereidde ik mijn toekomstige baan, dat geen treinmachinist meer werd, immers al wat meer voor. Maar net voor je 23ste verjaardag gebeurd erbij een beoordelingsgesprek iets wat mij erg veel tegenwind gaf. En je bent nog zo behulpzaam en vriendelijk, in dat eigenwijze koppie van jouw moet je de knop niet langer omdraaien. Dat voelde haast als de schrikreactie dat je krijgt bij het plots aanraken van prikkeldraad. De diepere betekenis van de uitspraak kwam erop neer dat ik alleen met mijn jobcoach een nieuwe droombaan kon zoeken en absoluut niet meer op eigen houtje.

Dus toch weer een belemmering, alleen ging het ditmaal niet alleen om mijn handicap. Ik moest onmiddellijk uit het team van vrijwilligers stappen en genoegen nemen met de ervaringsdeskundige op de arbeidsmarkt. Mijn handicap laat het niet toe om de top als directeur of manager te bereiken, daarvoor ben ik niet stressbestendig of inzichtelijk genoeg. Om eerlijkheid en erkenning te verdienen zal ik moeten accepteren dat het zo graag willen na zoveel jaren niet meer geldt. Ik ben nu 32 jaar en helaas geen treinmachinist bij de NS geworden. Als gewilde Datatypist voor een webwinkel is het niet zo dat ik er mijn zaligheid en passie uit haal. Het blijft gewoon een baan zonder voldoende inkomen. Daarom adviseer ik de schoolgaande jeugd om die ene droombaan tijdelijk in de ijskast te leggen. Wanneer je later begrepen hebt dat de arbeidsmarkt daar geen rekening mee houdt, stel je je visie gewoon bij. En daar hoeft niet een goede opleiding of afgetraind lijf bij te horen.