Nu ik de kans heb!

Nu ik de kans krijg samen met onze wijkbewoners mijn mening te geven over het bouwen van 45 woningen in onze buurt, vraag ik me af of het realistisch is op deze plek rijtjeshuizen te bouwen. Ik weet het niet. Naar die plek waar het over gaat en waar alles in de komende tijd moet gebeuren verhuisden wij acht jaar geleden. Hier stond een schattig kleuterschooltje met genoeg ruimte en grappige konijnen op het gras. Een feest voor kleuters. Wat ook bijzonder is op die plek, zijn de ongelooflijk grote beuken. Aan de andere kant van die beuken stond een basisschool met rondom groen. Het voelde fijn, met zonlicht dat overval kon komen en het was open, zonder stress en drukte. Het was een interessante plek om te wonen. Kies een plek en bouw. Alleen de vraag is hoe? Buiten ons dorp liggen huizen, sommige mooi andere niet. Maar de natuur maakt de plekken beter. Ik begin te fietsen , met een bepaald plan in mijn hoofd. Een keer heb ik in een ander dorp iets moois gezien. Ik begin te dromen. Vroeger heb ik zelf gewoond in een stad met prachtige architectuur. Ik vond die plek rustig, de straat met Japanse kers. ‘s Ochtends op mijn balkon zie ik mijn plantsoen en er tegenover de dierenartsen boerderij. De omgeving beïnvloed het humeur van mensen! Een land met bloemen waar toeristen komen kijken. Ik fiets naar mijn doel. Daar zie ik bijzondere lichte appartementen, zij hebben op mij invloed gehad. Zij staan in de ruimte en zijn harmonieus. De verhouding van ramen, deuren en de verschillende niveaus is fantastisch goed. Nog meer verbaas ik me over de kleuren en alle kleine details. Grijze stenen met sierlijke balkons, zij geven extra gevoel van luchtigheid als de zon komt lijken ze te vliegen. De kleine ingebouwde lampjes zijn als sterren, onder de balkons de kleur van zandstranden. De postbode komt. Wat zijn ze mooi… Ja zegt de postbode iedereen wil hier wonen. Ik fiets naar huis. De stralen van de zon raken de takken van de bomen. Het heeft geregend, de bladeren zijn nog nat. Ze lijken zilvergroen. Er tegenover ligt het grasveld. Wat een schilderij! Daar zijn twee mooie plekken voor appartementen. Zij staan dan niet tegenover andere huizen en nemen geen licht weg. Ik droom verder over een fontein in de vorm van een wilde Winde. Ik heb gezien hoe zonnestralen spelen met regenboogkleuren in het water. Als die eens hier kon staan met rondom bloemen, zandpaden, kinderen kunnen lopen op blote voeten. De plek herinnert aan de ruimte zoals die er vroeger was.