Nog 3 weken

Als ‘n stoer wijf zit ik in de auto. Kalm en beheerst glijd ik over de A9. Woest scheuren heb ik inmiddels wel afgeleerd het afgelopen jaar, met iemand naast me die bij ieder hobbeltje in de weg een pijnscheut krijgt en bij elke wilde inhaalmanoeuvre moet overgeven.

"Hoe voel je je?" Geen antwoord krijg ik wat betekent hou je mond mam ik kan niet praten, ik heb pijn. Ik zet de cd met Delano’s favoriete muziek wat harder ("mam heb je je muziek geupate?" lachte Sam me begin dit jaar uit toen er ineens geen jaren 60 muziek in mijn auto dreunde). De enige woorden die gesproken worden zijn krachttermen die me ondanks mijn elke dag terugkerende goede voornemens, met grote regelmaat ontglippen. Het is sterker dan ik zelf haha. Daar is de scherpe bocht voor afslag s111. "We zijn er Delano." Voor de hoofdingang van het AMC stop ik. Zwijgend stapt hij uit. Cap op. "Tot zo schat!" "Kom je gauw?" "Ja snel een parkeerplekkie zoeken".

Ik trek het portier dicht en kijk Delano na, zoals elke om-de-dag. Ik zie hem met gebogen rug weglopen. Ziet er eenzaam uit. Mijn zoon! Mijn lief! En zoals elke-om-de-dag komen op dat moment de tranen, niet meer zo stoer, en ik zet de muziek even keihard. Wáaarom g*dverd*mme!! Ik scheur jankend naar het parkeerterrein en zoek sniffend een plek. Ik droog mn ogen, veeg m’n mascara van m’n wangen en snelwandel nog nasniffend naar de zijingang. Domme starende blikken van voorbijgangers boeien me al lang niet meer. Ik ren naar de lift. Check nog even mijn ogen in de spiegel. F zuid, 8e verdieping: ik ben d’r.

Als ik de dagbehandeling binnenloop zie ik m’n gozer al liggen. Ik herken zijn achterhoofd, waar alweer haartjes op groeien, uit duizenden. Ik haal diep adem en tover een glimlach op m’n gezicht. "Hoi klotebol, ben je al aangesloten?" "Nee nog niet." antwoordt mijn lieffie gelaten."Nou ja, nog 3 weken bikkel, nog maar 3 weken!"

(Op 21 november 2014 kregen wij te horen dat onze vrolijke sportieve zoon Delano acute lymfatische leukemie had. Sindsdien verblijven we zeer frequent in het AMC, voor chemo’s, beenmergpuncties, bloedtransfusies en voor ruggenprikken. Het is bikkelhard, maar zelf is hij er positief onder ondanks de klappen op fysiek, geestelijk maar ook sociaal gebied die hij herhaaldelijk moet incasseren. Maar, het goede nieuws is dat Delano na 1 november nog maar 1 keer per week naar het AMC hoeft.)