Mijn geluk
Vandaag heb ik mij voorgenomen om eens niet over het voetbal of de politiek te schrijven. Vandaag wil ik graag een positieve inbreng aan de dag.
Zoals wel vaker bij mij, ontstaan goeie ideeën tijdens het nuttigen van een bak verse koffie, dus schenk ik mijzelf het zwarte goud in.
Waarover zou ik kunnen schrijven?
Er is zoveel in het nieuws waarvan je niet blij wordt.
Ik neem een slok koffie.
Waarvan word ik blij?
Daar hoef ik gelukkig niet lang over na te denken.
Laat ik eens iets schrijven over mijn geluk.
Als ik het over mijn geluk heb , dan heb ik het over mijn gezin en mijn naaste familie en vrienden.
Mijn vrouw en kinderen waarvoor ik leef.
Over het feit dat ik mag werken.
Dat ik met plezier naar huis ga, omdat mijn “welkomscomité” thuis mij warm onthaalt.
Ik een huis boven mijn hoofd heb en elke dag voldoende te eten.
Maar wat voor mij vanzelfsprekend lijkt, is dat niet voor iedereen.
Het beeld van hongerige kinderen in verre vreemde landen kende men 30 jaar geleden al.
Helaas hoor je de laatste 10 jaar ook over armoede in eigen land.
Ik hoorde onlangs een reclame van Linda de Mol.
Hierin vroeg zij om een donatie voor gezinnen waarvan de kinderen geen sinterklaas en kerst kunnen vieren.
Ik vraag mij toch af hoe dit heeft kunnen gebeuren?
Als je mij tien jaar geleden zou vragen wat een voedselbank is, dan zou ik het niet weten.
Waarom lukt het niet om het tij te keren?
We spreken toch over welvaart?
De oorzaak ligt helaas toch in de politiek.
Toen de beurs onderuit ging heeft de politiek in mijn ogen verkeerde keuzes gemaakt. Onlangs moest ik ook horen dat de rekenkamer alles te sober en pessimistisch had berekent, waardoor er waarschijnlijk te veel bezuinigd is.
Is er tegenwoordig nog wel een partij die er echt voor het normale volk is?
Die doet wat het belooft?
Helaas moet ik dus concluderen dat politiek Nederland van alles belooft tijdens de campagnes, maar veel beloftes worden niet na gekomen.
Shit, nu besef ik ineens dat ik zelf geen haar beter ben.
Ik had belooft vandaag niet over de politiek te schrijven!
Dan kijk ik op de klok.
Ik moet opschieten anders mis ik mijn trein.
Dat zou nog eens ongelukkig zijn!