Lege champagneglazen en lego

Als je op je 28e je studie niet afrondt, een bijpassende studieschuld hebt en sinds kort weer ‘tijdelijk’ bij je ouders woont vanwege een gefaalde relatie die niet door eigen toedoen uit zijn lijden werd verlost; moet je je dan eigenlijk wel bezig houden met zinloze columns over dromen, daden en alles wat daar tussen hangt?

Het antwoord is nee. ‘Misschien moet je eens je studie afmaken, misschien moet je eens werk zoeken, of misschien moet je weer eens op jezelf gaan wonen.’ Elke keer als er zulke gedachtes door mijn hoofd schieten voel ik me altijd vrij snel goed over mezelf. Blijkbaar zit er namelijk ergens diep van binnen nog wel een klein moreel kompas die de juiste richting probeert aan te geven. De dag dat ik het zal gaan volgen is tot nu toe alleen nog niet echt aangebroken.

En waarom zou ik ook eigenlijk? Als ik maar eventjes om mij heen kijk word ik belaagd door een overdaad aan verloofde, zwangere, carrière gerichte mensen. Dat zijn nou volgens mij juist het soort daden die de mooiste dromen wegwerken. Wat mij betreft is trouwen en kinderen krijgen dan ook niets meer dan een spek en bonen droom.

Denk overigens maar niet dat ik hier mijn eigen dromen ga lopen verkondigen. Dat doe je niet vind ik. Een echte droom houd je helemaal bij jezelf. Daar ga je niet over lopen praten. Dat is zoiets als iemand anders vertellen wat je voor je verjaardag wilt en dan maar hopen dat je het krijgt. Nee, dat soort aandachttrekkend gedrag doet een en al onrecht aan dromen. De kans dat iemand het probeert lek te prikken is ook een groot gevaar. Wie weet was het wel niet meer dan een inhoudsloos bubbeltje die vooral mooi leek van buitenaf.

Maar je wilt natuurlijk je droom delen, bevestiging krijgen, tips ontvangen, alles aangrijpen om te beginnen om van je droom een daad te maken. Misschien is dat wel hoe het werkt. Dan ben ik de sigaar vrees ik en zal ik al mijn dromen eenzaam moeten oproken om daarna alleen maar heet as te strooien over die van anderen. Van ongerealiseerde dromen mag je best een beetje bitter worden.

Laat ik maar niet eens over daden beginnen. Daar weet ik vanzelfsprekend ook maar weinig van. Ik blijf gewoon nog iets langer rondhangen tussen al mijn dromen en eventuele daden. Ik zweef heerlijk hoog boven de rest, dwars door mijn eigen mooi gevormde wolken en langzaamaan zal ik mij steeds meer en meer gaan realiseren dat wanneer ik niks blijf doen, ik te pletter zal storten op een alledaagse afgrond vol lege champagneglazen en lego.