Krantenbezorger

Het staat paginagroot. ‘Krantenbezorger. Een leuke bijverdienste’. Het baantje ligt voor het oprapen en de verdienste zijn redelijk. CAO ontbreekt en van stiptheidsacties of stakingen is geen sprake en worden door de abonnees niet getolereerd. Gebrek aan inzicht want men vergeet, dat het werk van krantenbezorgers niet over rozen gaat. Iedere morgen moeten zij voordat de kranten in de zijtassen belanden, extra blaadjes invoegen terwijl ‘meneer Arbo’ de minderjarigen verbiedt om voor 06.00 uur te gaan werken. En de abonnee verwacht de krant wel vóór 07.00 uur in zijn bus. Dat is de abonnee tenminste beloofd. Maar de honderd anderen ook. Allemaal in hetzelfde uurtje. De tijd is dus beperkt en diezelfde ‘meneer Arbo’ laat die minderjarigen wel op een te zwaarbeladen fiets rijden. Het lijkt wel alsof er een dikke kerel achterop zit. En iedere keer als de krantenbezorger stopt bij een abonnee, wint de zwaartekracht het en slaat zijn stalen ros achterover. Met het hoofd licht gebogen om laag hangende takken of spinnenwebben te ontwijken, loopt de krantenbezorger langs de huizen. De willekeur aan kranten maakt het nog ingewikkelder. Trouw, de Telegraaf, het Regionaal Dagblad, NRC, de Volkskrant, iedereen wil een andere krant. Soms zelfs op bepaalde dagen of als gewoon, als extra krant of een andere erbij. Iedere dag is anders. Opzeggingen, nieuw abonnee of tijdelijk geen krantje meer. Om gek van te worden en als de krantenbezorger zich vergist, krijgt deze de wind van voren. Geen bonus, vermindering van fooi tijdens de jaarwisseling of men krijgt het predicaat lamlendeling opgeplakt. Maar geen woord over stegen die onverlicht zijn, brievenbussen waarvan de tochtstrip verkeerd is aangebracht, zwaar klemmen, te klein zijn of verstopt liggen tussen bosschages. Ook niks over losliggende tegels waar iedereen zijn nek over kan breken, afgeknipte takken die op ooghoogte verschrikkelijk schade kunnen aanrichten, natte struiken of glibberige planken. De gevaren voor een krantenbezorger liggen overal om de hoek, meneer Arbo. Maar geen kwaad woord over de abonnee. Die koopt zijn schuld eens per jaar af met een fooi. Nee, de krantenbezorger. Dat is degene die voor alle ellende zorgt. Soms nog voordat de krant op de mat valt. Natte kranten, gescheurde kranten of verkeerde kranten. Het valt niet altijd mee, zo vroeg op pad te gaan en dagelijks alle ellende in de brievenbussen te stoppen en iedereen tevreden te stellen. Tot morgen… tenminste, als er geen wereldvrede is.