Klaas Vaak

“Papa, hij is er al”. Ik stopte verbaasd met voorlezen en vroeg aan onze dochter wie er dan al wel niet was. “Klaas Vaak, papa”. “Ooh, Klaas Vaak. Mooi dat hij er al is, doe hem maar de hartelijke groeten en zeg tegen hem dat hij pas straks bij mij moet langskomen, dan kan ik nu nog even doorgaan met voorlezen”. “Dat is goed”, zei ze en vertrok kort daarna naar droomland. "Welterusten lief, blijf nog even klein."

Sommige momenten in je leven zou je wel in een doosje willen bewaren. Ze zijn zo puur, zo magisch. Ze maken je een rijk mens. Daar doe je het voor. Het zijn kurken waarop je drijft. En als je daar dan even behoefte aan hebt open je het doosje om zo’n moment opnieuw te beleven. Daarna kan je er weer helemaal tegen aan. Niet te vaak want dan gaat de magie er van af.

Ze zijn niet vast te leggen noch in film, noch in een foto. Voordat je het apparaat in stelling hebt gebracht is het moment alweer voorbij. Dat moet je ook niet willen. Ze zijn er vaak plotseling, zo maar als een onverwacht cadeau en ze zijn al voorbij voor je het in de gaten hebt. Ze zijn dus alleen te verkrijgen als dierbare herinnering.

Ik heb de herinnering daarom proberen te vangen in dit korte kolommetje tekst. Dat is mijn doosje om de herinnering in te bewaren. Het doosje gaat nu snel weer dicht, want zoals je vast wel weet hebben alle leeftijden hun charmes.

Later!