Jeroen Pauw en Sonja Barend

‘Met Jeroen.’

‘Ja, met Sonja Barend.’

‘Hé, dag Sonja. Nogmaals dank voor je prijs.’

‘Je moet mij niet bedanken, Jeroen, ik zat niet in de jury.’

‘Maar toch… ik ben er blij mee, Sonja.’

‘Je verdient hem niet, Jeroen!’

‘Pardon…?’

‘Nadat je Frans Timmermans al had “laten lopen” met zijn sentiment over MH 17 en de mondkapjes die gevonden waren, flikte je dat gisteravond wederom, luttele uren nadat je de prijs bij “DWDD” in ontvangst had genomen, nota bene met een crimineel, Jeroen.’

‘Hoe bedoel je dat, Sonja?’

‘Een crimineel verdient niet de aandacht die jij hem geeft; en een advocaat met beroepsdeformatie die hem terzijde staat evenmin.’

‘Ach, Sonja, een ex-softdrugsdealer… waar praten we over…’

‘Hij kende anders wel Willem Endstra. Soft- of harddrugs: het is een crimineel, Jeroen.’

‘Hij is al lang gestopt en nu werkzaam als ongediertebestrijder in Spanje.’

‘Nou! Een mooier bruggetje bestaat er niet, Jeroen. Je had gehakt van ‘m moeten maken! Je hebt het laten liggen. Ik had het wel geweten…’

‘Jij had vroeger meer tijd, Sonja; alles ging trager.’
‘Het is misschien een kwestie van tijd en een ander tijdsbeeld, oké, maar meer een kwestie van helderheid: alles en iedereen wil zijn gezicht op tv laten zien. Van sporter, schrijver, politicus, acteur tot dus crimineel. Alles draait door elkaar heen.
Weten jullie nog wel het verschil tussen werkelijkheid en fictie? Het is geen aflevering van die schitterende serie “Penoza”. Steengoed geregisseerd overigens, Jeroen.
Over regie gesproken: als je dan weinig tijd hebt, waarom laat je dan de aankomst van die patser bij de studio zien? In een cabrio met chauffeur komt “mijnheer” aan…’

‘Mensen verheerlijken nu eenmaal criminaliteit, Sonja. Daar kan ik niet omheen, dus laat ik die kant van de samenleving ook zien.’

‘Terecht Jeroen! Maar maak het dit soort figuren niet zo makkelijk. Dat doe je toch ook niet met gasten die niet zo goed gebekt zijn? Je toont dan een kwaliteit, iemand op zijn plaats zetten, die je nu achterwege hebt gelaten. Datzelfde geldt voor je interview met Frans Timmerm…’

‘Dat heb ik toegegeven, ik was overrompeld, Sonja.’

‘Het had je niet mogen gebeuren, Jeroen,’

‘Nou, kom dan dat afschuwelijke stuk plastic maar ophalen, Sonja. Die rode kleur, ach wat stelt die tegenwoordig nog voor. Ik kan het natuurlijk ook aan Matthijs geven, die zie ik toch iedere dag. Dag Sonja.’