‘Ik ben schrijver….’

Mijn vrouw riep direct toen zij een baan kreeg in Marokko: ‘Dit is jouw kans om te gaan schrijven!’ ‘Ja!’, overschreeuwde ik haar en vooral mijzelf omdat iedere overtuiging ontbrak. Dus mijn baan opzeggen en mijn droom achterna gaan? Als Hollander alle zekerheid loslaten? ‘Euhhhh…..’ Maar een heel zacht stemmetje zoemde vanaf nu in mijn hoofd rond: ‘Kom op! Durf te dromen! Wat is nou erger: het geprobeerd hebben of spijt krijgen om wat je niet hebt gedaan?’

Jaja. Blabla. Ik ging op zoek naar alle mogelijke redenen om dit stemmetje te negeren. Ik besloot te gaan promoveren in mijn vakgebied. Sprak met professoren en werkte zelfs een eerste opzet uit. Veiliger. Besloot zzp’er te worden en kreeg direct twee opdrachten in mijn schoot geworpen. Verstandiger. Plannen en ideeën kwamen en verdwenen net zo snel weer, terwijl ons vertrek dichterbij kwam. Mijn vrouw zei tegen iedereen die zich zorgen maakte of ik het wel zou redden in Marokko: ‘Het is niet zozeer de vraag OF hij iets gaat doen, maar WAT hij nu uiteindelijk kiest om te gaan doen.’ Haarscherp. Dus liet zij mij bungelen boven het ‘ravijn van keuzes’.

Ik besloot een bevriend coachingskoppel te raadplegen. Ik vertelde wat er stond te gebeuren en over mijn plannen. Ze lieten mij twintig minuten ratelen en toen nam één van hen het woord: ‘Luister Thijs, ik heb één advies voor je: maak een visitekaartje met op de voorkant:

Thijs Kolster
Writer/Ecrivain

Niets anders. Zelfs niet op de achterkant. En stel je aan iedereen voor als Thijs Kolster, schrijver!’ Dat was het dan. Einde sessie. Het zachte stemmetje was een schreeuw van de ziel geworden. Dit wilde ik toch? Ja, nou ja, misschien dan.
We vertrokken naar Marokko.

In de eerste weken mochten we op enkele recepties opdraven. En op ieder van deze recepties sprak ik minstens met één Amerikaan. En, nadat ik mij half mompelend en schoorvoetend als een beginnend, proberend, schrijver had geïntroduceerd, was dit hun reactie:‘Fantastic man! You are following your dream! Go for it! And you know what? If you do not succeed you can allways say that you have tried!’

Exact hetzelfde, drie keer op een rij. Amerikanen, on-Hollands positief, maar voor mij precies hét laatste zetje.

Dus. Op 5 januari 2015 lanceerde ik mijn blog en sindsdien publiceer ik wekelijks mijn verhalen uit Marokko. Voor enkele online magazines mocht ik bijdragen schrijven en begin september zag mijn eerste boek het levenslicht.
Ja, ik ben schrijver! Nou ja………ik doe een poging.