Hinderkinderen

“Mam, ik wil…”, “papa, ik moet…”.
“Je moet niks”, zei mijn vader dan altijd. Of, zoals mijn moeder dan zo standaard reageerde, “je wil ligt in een koffer op zolder en die kun je meenemen als je het huis uitgaat.”

Oké, ik geef toe dat die hinderkinderen in de supermarkt behoorlijk irritant kunnen zijn, schreeuwend en stampend omdat ze snoep willen, of naar huis. Of allebei.

Ik erger me altijd dood aan dat soort trommelvlies verscheurende momenten en het liefst ren ik dan meteen de supermarkt uit.
Eenmaal buiten bedenk ik me dan dat ik juist een heel speciaal moment heb mogen meemaken: Ja hoor, we hebben er weer een. Weer een hinderkind. Een verschrikkelijke aanwinst voor onze maatschappij.

Tijdens mijn werk bij een plaatselijke supermarkt, is mijn pijngrens wat dat soort kinderen betreft, behoorlijk gedaald. Vooral tijdens de schoolvakanties als de kinderen ‘gezellig’ met papa en mama meegingen boodschappen doen, zette ik mezelf al schrap als ik het gezinsgeluk de supermarkt in zag komen. Het duurde niet lang of de kinderen renden de winkel door, plunderden de winkelwagen van mama lief of brachten een liefdevolle serenade, bestaande uit overslaande stemmen, gehuil en “ik wil…”.

Op dit soort momenten begrijp ik ineens het commentaar op ‘onze aankomende generatie’. Als ze met hun peuterhandjes alleen maar pakken wat ze willen, voor hun verjaardag een tablet krijgen en meer beeldschermen dan zon zien, vraag ik mij inderdaad af waar deze jeugd over een aantal jaren staat.

Hoever laat je je kinderen gaan? Is ‘nee’ ook echt ‘nee’, of ben je juist super snel over te halen? Daar valt of staat het mee; de ouders.

Bij deze een vriendelijk verzoek aan de ouders: zeg af en toe een keertje ‘nee’ tegen uw kind in opleiding. Geloof me, daar krijgen ze geen minderwaardigheidscomplex van en ze voelen zich niet meteen verwaarloosd of minder gewaardeerd. Ze gaan het vaker horen en ze moeten nu eenmaal leren omgaan met teleurstellingen! Het hoort er allemaal bij en het maakt ze gewoon wat meer kind. Gewoon ‘kind’, zonder de ‘hinder’.