Het leed dat online daten heet.

Tinder. Een in principe geweldige app die letterlijk bijna iedere single persoon wel op zijn of haar telefoon heeft. Velen gebruiken het puur als vertier, velen regelen er een string aan one night stands mee, en velen doen het vrijwel zonder enig resultaat. Ikzelf houd me altijd voor dat ik in de eerste categorie behoor, maar ik zou het graag vruchtvoller willen gebruiken. Ik ben namelijk inmiddels al ruim 5 jaar single, en natuurlijk heb ik hier en daar wel enig vertier gehad in de tussentijd, de 5 jaar beginnen nu toch wel parten te spelen en ik ben wel weer toe aan een relatie. Neem dan Tinder…het is me nu al tientallen keren voorgekomen dat ik meisjes naar rechts swipe (dan vind je ze dus leuk) en dat ik vrij veel matches heb die meteen reageren! Alleen helaas steeds met de vraag of ik vanavond bij ze wil komen. Een goede vraag zou je in eerste instantie denken, alleen volgt er na die vraag vrijwel altijd een link via welk je je dan moet inschrijven en eindeloos blijft sms’en met fictieve personen. Een fout die ik gelukkig nog nooit gemaakt heb, maar na verloop van tijd wordt zelfs dat aanlokkelijk. Het internet en daarmee dus ook datingsites worden overspoeld door commercie. Waar Tinder vroeger nog gratis was, kan je nu betalen voor diensten als het ongedaan maken van je nee-swipe, het onbeperkt leuk vinden van personen, en nu, helemaal nieuw en als klap op de vuurpijl het onbeperkt ‘superliken’ van vrouwen. Ik ben heel eerlijk, in het begin vond ik Tinder een uitkomst; het was heerlijk laagdrempelig en makkelijk en bovenal gratis! Tegenwoordig word ik overspoeld door nepprofielen en geldklopperij. Ik vind dat zo enorm jammer, omdat je vertrouwen eigenlijk vrijwel bij het opstarten van een dergelijke app wordt geschaad. Ik ben zelfs lid van een bepaalde online dating site, waar ik wederom word overspoeld met berichten, maar om ze te lezen moet ik lidmaatschap betalen. En gelooft u me, de foto’s liegen er niet om en zouden menig man met een goede bankrekening en gebrek aan gezond verstand over de streep trekken. Mij krijgen ze er echter niet mee. Daar ben ik gelukkig te slim voor. Dat neemt echter niet weg dat ik dus nog steeds op zoek ben, maar ik al meteen merk dat het internet daarin niet mijn beste vriend is. Deze column schrijf ik naar aanleiding van een advertentie in de Metro dat ze samen met Vrouw gaan werken en een datingrubriek gaan beginnen. Als het internet me dan niet goed gezind is kan ik het nog altijd via die weg proberen natuurlijk.