Franse inslag

Voorpret
Ik bevind me momenteel echt in een prachtige fase van mijn leven als ik dat zo mag zeggen. Een soort van herontdek-fase. Ik wil alles uitproberen qua eten, drinken en reizen. Voor mijn weekendje Parijs en dagje Lille wil ik wel échte Franse delicatessen uitproberen maar mijn vriendin Jolien kwam uit op kalfshersenen. Zo’n mede-weirdo ook. Ik ga me buigen over het onder voorbehoud nuttigen van l’escargots. Ik heb ze al een keer gegeten maar vanwege de boter proefde ik meer boter dan slak. De textuur was wel ok. Voor herhaling vatbaar dus. Even kijken of mevrouw Jolien het ook wil proberen.

Parijs
Het Louvre. De Egyptische collectie. Vreselijk mooi! Geloof me ik kan nu met een gerust hart sterven.

Lille
De reis was zeer aangenaam. Maar bij aankomst zag ik alleen maar kraampjes en hoofden van mensen. Blijkbaar was er ook een hardloopwedstrijd aan de gang. De eerste Senegalezen met bekers liepen we tegemoet bij het eerste pleintje.

Er waren foodstands van alle nationaliteiten. Ik zag iets Afrikaans, Libanees en ook de gangbare crêpes met suiker, jam of Nutella. Overal werd je gewezen op het feit dat na de markt de Moules-frites niet mochten ontbreken. Een aantal restaurants had op de hoek nog een echte mosselberg staan. ‎Voor de volledigheid: het restaurant met de hoogste berg wint de jaarlijkse Moules-frites wedstrijd.

Na diverse aankopen – een streng van 12 gerookte bollen knoflook, chocolade van de chocolatier en biologische mueslikoeken – zaten we gezellig op een terrasje en genoten we van de voorbij trekkende mensenmassa met hun zeg maar aparte kledij. De een liep half naakt alsof ze zo vanaf het strand was geplukt en sommige Fransmannen liepen naast hun bloedmooie dames in afritsbroeken met Teva’s. Ik begreep er niks van. Like Beauty and the Nerd…

Na een Mojito begonnen we trek te krijgen. Ik slingerde na één cocktail. De barman had er waarschijnlijk een dubbele shot in gedaan. Gelukkig stonden mijn vriendinnetjes voor me klaar. De een stond voor me en de ander achter me. Ik zei nog iets vreselijk gênants over een bepaald iemand en dat nog best luid. Ik zal de woorden niet herhalen. Pfffff. Geen Fransen die dat verstonden. Gelukkig maar!

De Moules-frites crème heb ik uitgeprobeerd. Het was super lekker! Ursie vertelde me later dat ze misselijk werd van de geur maar er niks van zei om mijn eetlust niet te bederven. Zo’n lieverd ook.