First world problems: Facebook

Ik heb geen Facebook…
Ja, ik wacht op jouw reactie en jouw blik die mij vertellen dat je het wellicht wat triest vindt, of misschien gewoon vreemd. Of dat je het interessant vindt, omdat iemand die het aandurft om geen Facebook te hebben in deze wereld een bijzonder mens is.
Het begon ongeveer een jaar geleden toen het uit ging met mijn vriend. En deze gebeurtenis maakte mijn Facebook kortsluiting compleet. Hem verwijderen bleek niet genoeg te zijn, en de confrontatie met zijn lollige leven kon ik niet uitstaan, Facebook stond symbool voor alle lollige levens die ‘’lekker puh’’ riepen, weg Facebook. Maar Facebook lokte. Wel twee hele weken bleef mijn account nog overeind en kon ik hem nog tot leven roepen als ik me zou bedenken. Dat deed ik. Ik gaf toe. Om even later toch echt te denken, vaarwel.

Geen Facebook voor mij, en het voelde bevrijdend. Alsof de ketens van sociale verwachtingen zo van me af vielen.
Maar dat tij keerde snel op het moment dat ik zelf weer een fijner leven kreeg en nieuwe mensen leerde kennen en wel behoefte had aan een feestje hier of daar. Maar wat blijkt, heb je geen Facebook dan weet haast niemand je meer te vinden. Het lijkt wel of je er niet bent.
Mijn gevecht tegen de social media cultuur ging gestaag door, ‘’nou, dan maar niet naar die feestjes, als ze de moeite niet doen om mij een sms’je te sturen’’ O wat voelde ik me rebels.

Maar… zoals mijn karakter geprogrammeerd is, kan het ijs niet voor eeuwig bevroren blijven. En dat deed het ook niet. Ik besef dat ik als mens twee keuzes heb, meegaan met de ”sociale” massa of niet. Je bent er vrij in, gelukkig. Maar de consequenties zijn daar.
Ik ging opeens de beperkingen opmerken die het oplevert als je onvindbaar bent (lees: geen Facebook hebt).Ik wist van weinig feestjes af, en de mensen die ik hier en daar leerde kennen en mijn nummer niet hadden sprak ik nooit meer. Argument nummer 1 was: ”dan moet je maar Facebook nemen”. En ik vond dat hun fout, maar.. misschien werk ik er zelf ook niet aan mee als ik moeilijk bereikbaar ben in een wereld waarin iedereen de taal van Facebook spreekt en ik weiger die taal te spreken.
Mijn zachte ik komt naar boven. Facebook heet me welkom, ik geef toe dat we een knipperlichtrelatie hebben, maar wees lief voor me, dan ben ik ook lief voor jou.