Een nieuwe toekomst in een vreemd land

Tussen zes en zeven uur staat Ahmad Agha op, drinkt een kopje koffie en rookt een sigaretje. Ruim een maand geleden had hij zich niet kunnen bedenken dat zijn huis een grote zaal zou zijn en dat hij zijn slaapkamer zou delen met 7 andere mannen. Dat hij zou slapen in een stapelbed en dat hij zou wonen in een stad die hij voorheen nog niet kende. De 31-jarige Ahmad vluchtte drie jaar geleden vanuit Syrië naar Libanon. Drie jaar lang leeft hij nu al zonder zijn vrouw. Afgelopen maand kwam hij aan in Apeldoorn.

‘De mensen hier zijn ongelooflijk gastvrij. Ik had me geen betere plek kunnen wensen’, zegt Ahmad. Buiten miezert het, maar Ahmed lijkt daar op zijn badslippers niet wakker van te liggen. Uit zijn grijze joggingbroek haalt hij een witte Samsung. De telefoon verraadt dat hij het in zijn thuisland lang niet slecht had. Trots laat hij een foto zien van een vrouw in lange jurk en een hoofddoek. Zijn echtgenote, die hij al drie jaar niet heeft gezien.

Maarliefst 400 mannen slapen, eten en wonen tot ongeveer eind september in Apeldoorn. De sfeer is ontspannen. De hele dag komen er mensen af en aan. Niet alleen vluchtelingen lopen in en om de hal, ook Apeldoorners blijven komen en gaan. Haj Ali Mouaed is 34 jaar en is blij met zijn keuze om naar Nederland te gaan. Na enig zoeken op zijn computer thuis leek Nederland hem de beste keuze, ook al kostte hem dat 1500 euro meer dan naar Duitsland. ‘De situatie in Nederland sprak me erg aan. Bovendien spreken de Nederlanders beter Engels dan de Duitsers. Nu kan ik makkelijker communiceren en dat biedt meer kansen’. Nu wil hij zijn toekomst opbouwen in Apeldoorn. Daarom wil hij de Nederlandse taal zo snel mogelijk leren.

Tot eind september kan Ahmed zijn slaapkamer delen met 7 onbekende mannen. Wat er daarna zal gebeuren is nog onbekend. Tot die tijd blijft hij hopen dat er een dag zal komen waarop hij niet meer koffie hoeft te drinken uit een papieren bekertje, zich ’s ochtends moet afvragen wat hij die dag zal doen en hoeft te ontbijten met 399 andere mannen. Maar bovenal blijft hij vechten voor een toekomst waarin hij weer iedere nacht naast zijn vrouw in slaap kan vallen en niet meer hoeft te vluchten voor een veilig thuis.