Deep Space

Gisteren in de supermarkt kwam er iemand heel enthousiast op me af galopperen: "Mam! Mam! Ik krijg er eentje gratis als ik er 1 koop! Mag het? Mag het? Mag het? Mag het?" Stem nog hoger dan normaal (wanneer krijgen ze eigenlijk de baard in de keel? Wordt het niet eens tijd?), trappelend van ongeduld. "En kan ik dan 2 verschillende?"

Ik mompelde nog iets over dat er dan alle combinaties mogelijk bij moest staan, maar hij was alweer weg. Om twee seconden later met een gelukzalige glimlach de buit in ons karretje te deponeren. "Het stond er!"

"Van je zakgeld!" sprak ik nog streng, in een laatste poging tot verantwoord ouderschap. Geen enkel probleem, nonchalant gebaar, want hij had nog zéker 22 Euro in zijn spaarpot.

Ik had beter moeten weten. Nu is er geen plaats meer voor mijn verantwoorde, voorheen zo zorgvuldig gerangschikte crèmetjes op het badkamerplankje, want daar staat tegenwoordig De Verzameling. Nu moet ik me ‘s ochtends in alle vroegte door een metersdikke muur van Africa de badkamer in wringen. Of Peace. Of Excite. Of godmagweten welke andere exotische variant die dag de lotto heeft gewonnen. En dan moet ik hem helpen, want zijn vingers zijn nog glibberig van de douchegel ("Wit, mam, want het heet Black!"), en er moet echt nog meer opgespoten, want dan ruik je het als hij gaat zweten.

Dat water dat in trage druppels van de bijna niet meer zichtbare badkamerlamp druipt, dat is er niet echt, toch? Het volledig doorweekte plafond – een fata morgana van mijn door Gold Temptation benevelde brein. De aparte stand van de douchekop? Dat zie ik vast verkeerd, zo zonder lenzen. Het water op de vloer dat zich langzaam door mijn sloffen omhoog dringt… "Maar mam, dat heb ik echt niet gedaan, écht niet! Serieus, je moet me geloven, ik was alleen maar aan het douchen, ik wist het niet eens!" Nee, dat was zeker die 6 meter lange alien met duikbril die elke ochtend spontaan uit het doucheputje komt.

Klonk, hoor ik even later achter me. Zie je wel. Duikbril, in de douchebak. Aliens bestaan echt. Ze duiken op waar je ze het minst verwacht, bij voorkeur ‘s ochtends vroeg. En ze hebben altijd, echt áltijd een busje deo bij zich. Deep Space. Ik zweer het je.