De zomer in mij

De depressie maanden zitten er weer aan te komen.

De maanden dat je misschien net als ik nog altijd gewoon om 6 uur ‘s ochtends op moet staan met een brakke kop die je nog niet eens in de spiegel aan durft te kijken. Een kop die je nog niet eens aan kúnt kijken doordat je ogen nog steeds half dicht staan.
De maanden dat opstaan niet meer het moment is dat je uit bed stapt terwijl de zon opkomt, maar het moment dat je een overdosis cafeïne achterover hebt geslagen terwijl het buiten nog steeds donker is.

Dit zijn de maanden die jouw en mijn discipline en pessimisme-resistentie zullen testen. Ben jij iemand die opgeeft en overgeeft aan zwarte pessimisme? Of iemand die nog altijd elke dag met het zonnige optimisme op zal staan?

Ik zal deze wintermaanden voor het tweede kiezen en ik hoop dat velen van jullie mijn zijde zullen vergezellen. Laten we voor de verandering deze maanden eens zelf voor onze verloren zon spelen. Laten wij de zomer vanuit ons binnenste voort laten bestaan alsof het seizoen nooit een einde heeft gehad of zal kennen.

Laten we onze warmte en licht op anderen schijnen dezer maanden en hun duistere pessimisme de stuipen op het lijf jagen. Zo zullen ook hun zonnetjes kunnen stralen.

Deze maanden zal ik eens wat gaan betekenen voor de mensheid. Ik zal extra hard mijn best doen tijdens de colleges. Ik zal mijzelf door middel van educatie nóg meer doen verlichten. En dit licht zal ik op haar beurt weer gebruiken om de duisternis van onwetendheid rondom anderen weg te stralen.

En zelfs als de dagen nog zo hopeloos somber zullen lijken en ik de enige in de trein lijk te zijn wiens zonnetje nog schijnt, zelfs dan zal ik stralen. Stralen zal ik als een zomervakantie in een tropisch land. Warmte zal ik uitstralen, zo warm, dat het koude pessimisme geen andere mogelijkheid zal kennen dan wegsmelten.

En natuurlijk zal het sluipende pessimisme mij proberen te vloeren. Natuurlijk zullen er mensen zijn die pessimistische koelte uit zullen stralen en zo trachten mijn zon te doven. Maar mijn zon zal blijven stralen, zolang de mind-set maar voet bij stuk houdt.

Sterker nog: mijn zon zal groter dan ooit worden. Een flinke lijst met Bob-Marley muziek, lesstof en liters cafeïne gaan mij daarbij helpen. Depressie zal geen kans hebben.

Helios zal aan het einde van deze maanden trots op mij zijn. Deze maanden zal ik aan Hem wijden. En ik zal slechts hopen op een beloning in de vorm van een gezegende zomer. Wie doet er mee?